SAVAŞ - BUZAĞI VE ÇOCUK
kempol
SAVAŞ - BUZAĞI VE ÇOCUK
Savaþýn korkunç yýkýntýlarý,
Zayýflamýþ solgun insanlarda
Daha çarpýcý görünüyodu;
Ormanlar tutuþmuþ alev, alev, yanýyordu.
Ordular savaþ yorgunuydu.
Her bir köþede, uyuklayan askerler...
Baþýboþ dolaþan hayvanlar
Alabildiðine kararmýþ, yanmýþ gibiydi topraklar.
kucaðýnda bebeði bir yoksul kadýn:
Yürüyüp yürümemekte kararsýz
Bir buzaðýyý sürüklercesine,
Kýrk düðümlü ipinden çekiyordu.
Oda biliyordu bu savaþlarýn
Kendi savaþlarý olmadýðýný.
Biliyordu baþka çare kalmadýðýný,
’Hiç olmazsa buzaðým yaþasýn’ diyordu.
Biliyordu buzaðýnýn da,çocuðun da,
Kaderlerinin bir olduðunu.
Buzaðý yaþadýkça, ineðin süt vereceðini,
Ve buzaðýdan artan sütü, çocuðun içeceðini.
Onun için, buzaðý da, çocuk da yaþamalýydý:
Ve inek süt verme kaygýsýnda olacaktý
Buzaðý, yarý süt, yarý otla beslenmeli ki;
Bebeðe de biraz süt kalmalýydý.
Ýþte hep böyle olmuþtur, hep böyle
Anadolu insanýnýn kaderi;
Daraldýkça vatanýn etrafýndaki çember
Onlarýnda yüreði sýkýþýrdý yer yer.
Kurtuluþ savaþýnda da böyleydi,
Bu günde böyle, nice acý günler yaþanacak...
Durum deðiþmeyecek...Yine buzaðýnýn
Kýrk düðümlü ipi, mazlum kadýnýn elinde.
Aradan geçen yüzyýllar,
Öyle kýsa süreçler deðildi bunlar,
Su gibi boþuna akýp giden zaman...
Sonunda gelmiþ dürüst ve cesur bir kahraman.
Gelmiþ ama ne çare...
Hoyrat sular topraðý nasýl aþýndýrmýþsa,
Bizlerde onu aþýndýrmýþ, zayýflatmýþýz...
Genç yaþýnda ölüm kervanýna katmýþýz.
Sanki rahatlamýþ gibi gülenlerimiz de olmuþ:
O gün bir milletin en nadide çiçeði solmuþ
Gülenler içinse, ne bebeðin süt,
Ne de buzaðýnýn ot derdi varmýþ.
Atasýnýn öldüðünü duyan fedakar kadýn:
Elinde buzaðýnýn kýrk düðümlü ipini,
Fýrlatýp atmýþ, ve de haykýrmýþ, haykýrmýþ,
’Varsýn ot yemesin buzaðýlar! süt içmesin bebeler...
Varsýn topraða serilsin mazlum kadýnlar...’
’Maltepe / Ýst. Kemal Polat’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.