“(Peygamber) Yüzünü ekþitti ve döndü. Kendisine âmâ geldi, diye. Ne bilirsin, belki o temizlenecek? Veya öðüt belleyecek de öðüt ona fayda verecek. Ama buna ihtiyaç hissetmeyene gelince, Sen ona yöneliyorsun. Onun temizlenmemesinden sana ne? Ama sana can atarak gelen, Allah’tan korkarak gelmiþken, Sen onunla ilgilenmiyorsun.” Sûre-î Abese, 1’inci ve 10’uncu ayetler arasý
âh gülizâr leyl-i yâd göðsüne yaslanýnca
kuþatýyor ervâhý kadeh kadeh efsûn ki
lemhalar tekmeliyor hüznünle ýslanýnca
kor kucaðým mecâlsiz âkim hâller yoluyor
âsûmanýn gözyaþý yaðmura andolsun ki
gözlerin dudaðýmda emanetim oluyor
sarhoþluðum düþünce bir âti-i sükûtta
zûl kalýyor mâziye nârýn öyle mahzun ki
deðil çehre-î lisân ser â ser bir bulutta
edîm-i arzýn sulhu ciðerime doluyor
ve o esip de gelen rüzgâra andolsun ki
dalga dalga râyihan dirayetim oluyor
âh gülizâr dem bu dem firâs-ý uzlet akla
çökünce gâm þûledir hýrs û hevâ solgun ki
âh huruþ-ý efkârým kabarýnca merakla
dâr-ý ikrâr katýndan velveleler soluyor
mühletinle rengârenk bahara andolsun ki
tebessümün masmavi beþâretim oluyor
lâne-i âvâreyim cehlim lerzan cihana
od ile ol mekânda suhuf-ý acz meftun ki
bürüyor pâre pâre figân zehr-i nihâna
ummadýðý divânda âb-ý hayat buluyor
kuþluk vakti ötüþen kuþlara andolsun ki
bûselerin en dilbaz ziyafetim oluyor
âh gülizâr bahtýmdýr yâd varýyor bulaða
ehl-i bedbaht içinde ehl-i behnan kulsun ki
caðýl caðýl akýyor ehl-i kelâm ulaða
âh gülizâr þefkâtin muhabbetim oluyor
yemin olsun zamana edvara andolsun ki
âh o nûr-u cemâlin ibâdetim oluyor
onyediaralýkikibinsekiz-tarsus
hakan ilhan kurt