herseferindeyenisinifedaederim
aþk’ýtükettikçesende
bir an koparak daðýlan kör bir ses
yasla girerken üç harfli duaya
ruh
dargýn
ve körelmiþ bedene kýrýlgan gelir
zincirinden boþalmaya duran aþk’a
iki göz arasýnda gün doðarken
yedi kat arþ-ý aþk’a koþar insan
piþmanlýðýn koynunda sabahlamýþ huzur
ne mutlu ki çýplak bir bedende ikrar
hangi kelâmdadýr ar
bençoksözlerverdimoyüzdenbitiþikyazdýmkaderimikendime
unutmaktan doðan hiçliðin doðasý
batan ayýn kendi ýþýðýnda parladýkça
yer yüzü intiharýna seçmiþ beni
içindeki ölümle bir yaþadýðýn
tinimdeki çoðul hasreti kucaklarken
huzursuzadýr adým teselli
ne kadar amansýz deðiþti her þey
gölgesinde kýrklanmaz meyus coþkunu dudaklar
tebessümü bahar bilmiþ
bildikçe þükür demiþ
dedikçe öpmemiþ
üvey ve sefil ihaneti
bençokihanetettimoyüzdenbitiþikyazdýmyalanýmýkendime
derin uykularýnda sayýkladýðýn tekrarlar
bir hayatý
hep vurulmuþ yerinden niþan aldý
adsýz
dilsiz
kimsesiz ayrýlýklarýn ürperen teninde
uyutmuyor þimdi beni
ne kalbimde ninnisi eski bir günce
ne de lanetlemiþ o üç harfli tek hece
çýkmaz bir sokaða benzeyen
bu avare avunmasý gönül
bilmem incinmiþ hangi dünyanýn kapýsýný çalar
geride kalan her þey tükenince kendine
martýlar denize uyanýr
bir med cezir kavuþur afak-ý hayale
bençokhayâlettimoyüzdenbitiþikyazdýmaþk’ýkendime