Güneþ yine batýyor, engin ufuklardan.. Ýçimden türlü türlü hisler geçiyor. Oysa gökyüzü habersiz ayrýlýklardan, Ruhumun girdaplarýndan iniltiler geliyor . Yoruldum artýk,sonu gelmez vedalardan, Güneþ yine batýyor engin ufuklardan…
Yorgunum, yorgun gecenin aðýrlýðý üzerimde.. Evim ne sakin,sokaklar da ne sakin öyle. Etrafý seyretmek için tüm gücüm gözlerimde. Haydi gece ne olur, bana bir ninni söyle. Uyuyayým,tüm insanlar gibi sessizliðinde.. Yorgunum, yorgun gecenin aðýrlýðý üzerimde…
Ve gün bitiyor,artýk uyumalýyým.. Belki biraz rahatlarým rüyalarýmda. Yalnýzlýktan baþka da dostlar bulmalýyým. Kim bilir dostlarým hangi diyarlarda.. Aramalýyým, hiç býkmadan aramalýyým. Ve gün bitiyor, artýk uyumalýyým…
.........1994, Çanakkale..Mürsel Emre DOÐAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.