TREN YAZ, TREN OKU, TREN İSTEYİN DOSTLAR

Tren bir demir yýðýn, Tren tam kara gövde,
Ýki çelik ray ile ulaþýr ilden- ile...

Trabzon, Tren ile yýllar önce ölçüþtü,
Heyeti geldi- ölçtü, kýz Ayþe oldu, nine!...

“Kadir. Neden uðraþtýn, bunca zahmet trene,
Benim çocukluðumda, ölçü alýndý yine...

Sekiz yaþýnda ya var, ya on yaþýnda idik,
Mahallemiz: Kayalýk, gelip- ölçene sorduk:..

Neden ölçüyorsunuz; sâhilden- Kayalýktan,
Dediler: Tren gerek... Yurdumuza, dört baþtan...

Arkadaþlarýmýzla biz, mutlu olduk- sevindik,
Þanlý yöneticimizle, þeref duyduk- övündük...

Nerede kaldý, ölçü?.. Büyüdüm, anne oldum,
Kýzýmý evlendirdim ve sonra, nine oldum...

Hani, ölçenler ner’de, nerede mezarlarý,
Ödenen maaþlarýn, sorulsun: Saçanlarý?!"

Bindokuzyüzyirmidört, Atamýz emir verdi,
Ellide- altmýþlarda, ölçü/ yýl geçiverdi!...

Kadir yazdý bir þiir, gazete: Ankara’da,
KÖK Dergisi’ne kapak, içinde yedi sayfa,
Bütün doküman onda, okuyan aldý fayda...

Yýl: Doksandokuz idi, KÖK Dergisi yayýldý,
Okudu: Bakan- Vekil, uyukladý- bayýldý!?...

Altý yýl geçti ancak, iþler kesik gidince,
Bir, Doðu Treni’nin, hesâbýyla gündemde...

Gelir, az- gider: Kamyon! Kaþýkla- direksiyon!
Yüzelli yýl öncesi, Hicaz’a çizgi çift yön...

Edirne’den- körfeze, raylarla Tren indi,
Bizim akýllýlarýn, gözüne perde indi!...

Dededen kalan raylar, postuna damar olsun!
Hey gidi akýllýlar, denizde su; durursun!...

Kara’nýn gemisidir; Tren, rayla etkili,
Suda kayan gemime, karamýn: Çelik dili...

Atalar, sulh zamâný, eliyle toprak kazdý,
Baþkumandan elleri; Gümüþ Kazmayla yazdý...

Ýlk iþin, Tren olsun... yaz- oku- okut- iste!
Uçaklar arttý gökte, alan kalmadý Pistte...

Kanatlandý: Otobüs... hem de, on misli büyük,
Durdurun: Kamyonlarý!.. Tren ulaþsýn: Piste.

Kadir Yeter. TRABZON.

Trabzon, Türksesi Gazetesi’nin; 05.8.2006 Cumartesi gün ve
11244. sayýsýnýn 7.sayfasýnda yayýnlanmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: