...............................................................Bu þiir ,çaresiz tüm ayrýlýklara ithaf edilmiþtir..
Yaðmur yaðmýþtý, saçlarýn ýslanmýþtý.. Ne çok koþmuþtun, aldýrmadan sokaklarda. Yüzünde bir tebessüm vardý, gözlerin aydýnlýktý, Sen olmasan durulmazdý bir an buralarda. Ýçindeki çocuk hiç büyümemiþti, hep neþeliydin, Ve yaðmur yaðmýþtý, saçlarýn ýslanmýþtý.. Ne çok koþmuþtun aldýrmadan sokaklarda…
Küçük dileklerimiz ,büyük bir sevdamýz vardý.. Bu sevdaya kuþlar bile imrenerek bakardý. Aldýrmazdýn zorluklara, boyun eðmezdin hemen, Gözlerin billurdandý, gülüþün bitmeyen bir bahardý.. El ele verince dökülürdü ,kederimiz içimizden , Senin olmadýðýn her yer sürgün, ýssýz ve dardý. Esrarengiz güzelliðin, bakýþýn, yürüyüþün benimdi, Sen vardýn , kainat vardý,ben vardým,sevdamýz vardý…
Bir gün yaralý bir kuþla çýkagelmiþtin.. Gözlerin yaþlýydý, hiç konuþmuyordun, Öylesine mahzun bir edayla bana bakmýþtýn ki.. Yüreðime tonlarca bir aðýrlýk koymuþtun. Kuþ yaralý, sen yaralý, kalbim yaralýydý.. Senin yüreðin, bir merhamet otaðýydý . Ogün ne çok hüzünlenmiþtik yaralý kuþ için, Bizim sevdamýz güzellikler otaðýydý. Gözlerin yaþlýydý, yüreðin kanatlýydý…
Ve mutluluðun en güzelini yakalamýþtýk.. El ele adým atmýþtýk ,yeni bir dünyaya . Ogün saatlerce, hayallerimizi paylaþmýþtýk, Artýk evimizi seslendirecek çocuklarý düþünüp , Güzel günlere doðru yelkenlerimizi açmýþtýk.. Her þey güzel olacaktý, hayat güzel,insanlar güzel, Ve biz o gün, mutluluðu yeniden yakalamýþtýk..
Hastalanmýþtýn, baþucundaydým hiç kýmýldamadan.. Gülüþün rengarenk deðildi, yüzün solgundu. ‘Neyin var’ dediðimde “hiç” diyerek hafifçe gülmüþtün, “Ellerimi tut, býrakma “dediðinde aðlamýþtýk.. Nasýl anlatabilirsin, nasýl anlayabilirsin ki, “Kader” ile yüreðimizi birbirimize baðlamýþtýk.. Yüzün solgundu, bekledim seni baþucunda, Ýkimiz hiç kopmayan bir sarmaþýktýk…
Ne tuhaf þimdi ,sensiz yaþamak bu hayatta.. Gülüþün olmadan, sesini duymadan yapayalnýz, Varolan her þeyin rengi soluk ve anlamsýz gökyüzü.. Ve ben ýslanýyorum þimdi senin yerine, Yaðmurda ,gezdiðin her yerde, her dakikada.. Ne tuhaf þimdi sensiz yaþamak bu hayatta, Gülüþün olmadan,sesini duyamadan yapayalnýz.. Ey benim güzel yarim ,sevdiðim ,her þeyim, Kýrýldý kanadým ,bilmem ki daha ne söyleyeyim.. Hayata beraber baþladýk ama bitiremedik, Öte alemde buluþmaktýr, Allah’tan tek dileðim …
...............................................................2004, Yalova...Mürsel Emre DOÐAN ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.