Garip bir rüyadan çýkýyor göz çukurlarý...
saklýsý yorgun kirpikler düþüyor uykuya
bahar eskisi soneler taþýyor dudaklar
içini kanýrta kanýrta acý kesiyor yüzsüz yýllar
pembesi yaþanmamýþ aðaçlarda çoðalýyor çiçekler
toprak kokuyor tenin bekçisi
ve...
yaðmura düþüyor aðrýlý yanýmýn yarýsý.
uzun cümleler kuruyor yollar
söz sokaklarýnda duruyor içimin köþe baþlarý
penceresi kýþ
pervazý kar memleket
saksýda menekþesi soluk mor aþkla
eski evin odalarý hüzne duruyor
içine çöken dudaklarýný gizliyor gülümseler.
kýþ þalýný atarken baharýn omuzlarýna
þimdi buruk vedalarda zaman suskun
hiç bir gitmek yakýþmaz insana
sýzlar orman orman devrik aðaç kovuklarý
gökyüzü yüzünü yýkar durmadan
elleri kavuþur beyazýn altýnda
uykunun en hazin zamanýdýr oysa yaþamak
bir sestir kulaðýmda kalan adýmý yineleyen durmadan
gitme vaktidir yarýndan!
Neslihan YAZICILAR