Hiç Belli Olmaz

Sakin durduðuma aldanma sakýn!
Benim saðým solum hiç belli olmaz!
Sakinsem, anla ki fýrtýna yakýn;
Kasýp kavururum, hiç belli olmaz!

Karþýnda gördüðün þu sakin kiþi,
Aklýna eserse yakar ateþi!
Tekmil yýldýzlarý, ayý, güneþi,
Göðü savururum, hiç belli olmaz!

Kulak verip, doðru-yanlýþ her söze,
Kötüleme beni öyle herkese.
Tanrý “aramýzda seçim yap” dese,
Seni savunurum, hiç belli olmaz!

Kahrýný bir ömür boyu çekerim,
Ýstersen önünde diz de çökerim!
Bakarsýn, ‘bunca naz çekilmez’ derim;
Elvermez gururum, hiç belli olmaz!

Ne fayda, bir gece çýkýp da gelsen,
Gizlice sokulup rüyama girsen!
Bir sabah, aynaya baktýðýnda sen,
Karþýnda dururum, hiç belli olmaz!

Gün gelir, gönlümün kalmaz mecali,
Sahrayý andýrýr, periþan hali.
Baharda kýþ yemiþ çiçek misali,
Elinde kururum, hiç belli olmaz!

Kýrýlýr feleðin uðursuz çarký;
Görür cümle alem bendeki farký!
Kim bilir, efkarlý bir hüzzam þarký
Söyler avunurum, hiç belli olmaz!

Böyle bir acýya kul alýþýr mý?
Bu yükü bir ömür boyu taþýr mý?
Ben de dayanamaz, alýr baþýmý
Daðlara vururum, hiç belli olmaz!

9 Kasým 1997
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: