Koca Yusuf yoksul bir adamdý Çalýþýrdý kahvede ocakçý Her gün ayný fýrýna uðrardý Dünden kalan ekmek var mýydý ?
Evde iki çocuk bir kýz bir oðlan Felçli bir eþ yataktan kalkamayan Doldururken çaylarý hep ayný mýrýldanýrdý Dayan be koca Yusuf dayan…
Sahip olamadý çocuklarý Üç-beþ kaleme, deftere, kitaba Geçer miydi bu yoksul günler acaba Doldururken çaylarý hep ayný mýrýldanýrdý Dayan be koca Yusuf dayan…
Bir gün ; Yeter artýk yeter, demiþti bu yoksulluk Soyacaktý o kuyumcu dükkanýný Bitmeliydi artýk bu yokluk Bilemezdi nasýldý, bilinmeyene doðru yolculuk…
Aklýna geldi mýrýldanýþý doldururken çaylarý Ne yaptýn be koca Yusuf ne yaptýn Hani inatla dayanacaktýn Þimdi artýk sende yoksun…
Arkanda býraktýn gözü yaþlý çoluk çocuk Sen gittin bitti mi bu yoksulluk…
Ýbrahim B. Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim-b Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.