EMANET
Sevmeye doyamadan aldýlar kucaðýmdan.
Minik yavrum çaresiz uçtu benim yanýmdan.
Ne olur iyi bakýn,onu size verdim ben.
Ölü denen insanlar sahiplenin,ta candan.
Açmasýn kefenini,bellki üþür orada.
Ben her gece yoklardým, bilememki kaç defa.
Ama artýk sizinle, bakarsýnýz yavruma.
Sanmayýn sakýn büyük, daha o dört yaþýnda.
Kývrýlýp uyur gibi,yatýyor yanýnýzda.
Böcek, yýlan gelmesin,yavrum korkar aðlarsa.
Kovalayýn onlarý,sokmayýn yanýnýza.
Avutun yavrumuda,deyin annen baþýnda.
Bebeðimle oynayýn ,onu hiç aðlatmayýn.
Dünyada çok aðladý ,acýyý tattýrmayýn.
Ben gelinceye kadar,bendende iyi bakýn.
Sizin emanetlere bakarým sizden yakýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.