Gitti! Vakit, gece idi. Sarý bir toz bulutu Ardý sýra velvelede, pulunu aldý gitti! Göçe verdi, gün hasmýný… Dolunca buz bulutu, “Size kalsýn” dedi dünya, çulunu aldý gitti!
“Kara yaðýz deli oðul, dert ile doluk oðul! Gam, kasavet yürek içre bet-benzi soluk oðul! Çaðýl çaðýl çaðýldayan al kandan oluk oðul!” Aðdý göðü feryat figan, alýný aldý gitti!
Bin dehlizde korca ahým sözümde karam parça Parça özden özge candan dilimde yaram parça Kanatlanýp kara bahtýn nazýnda paramparça Gövdesini, ayaðýný, kolunu aldý gitti!
Gitti! Takdir, Yaratan’dan, geride saðlar þahit! Gençliðini zay etmeye er olan çaðlar þahit! Bir gülüne bin aðýtla titreyen baðlar þahit; Sarmaþ dolaþ murttan bozma dalýný aldý gitti!
Gün görmeye hal mi vardý, görmeye gün mü vardý? Hangi zaman nefes tutar; yarýn mý, dün mü vardý? Uðraþ üzre yönelmeye, can havli yön mü vardý? Tunç inadýn atlasýnda yolunu aldý gitti!
Neredeydi, kimde idi, kim bilir hangi mekân, Asabýný sýrretmeye bir çakým süngü mekân… Dindirmeye volkan aðzý çor-çocuk mengü mekân, Koydu bir od... Baðýr deþen külünü aldý gitti!
Gitti! Gerçek, cümle âlem Tanrý’dan han döngüsü, Hâk bilene yedi iklim, ezelden can döngüsü, Bir kuru taht damar damar ebede kan döngüsü Evdeþine ar bileyip, þalýný aldý gitti!
Vadesinde kadir kýymet iki çift hâle nergis Kime niyet, geçen ömrü, alýr mý kâle nergis? Aðlaþýrken gönüllerde menekþe, lale, nergis; Kýsmet midir, son tebessüm? Gülünü aldý gitti!
Ne gam! Rengi meþk baðýnda gaflete dalan cehle Hatýratýn kýskacýnda yarýda kalan cehle Daðdan taþtan firak olmuþ kemâlat çalan cehle Göz bulaðý buðusundan selini aldý gitti!
Gitti! Mahal, Kurtbala’da nisyanýn gemi mezar, Dost, akraba dolup taþan mihmanýn cemi mezar, Doksandokuz ad þefkati, tövbenin demi mezar Ak koynuna al topraðýn zûlünü aldý gitti!
17 Þubat 2007 // T A R S U S
Hakan Ýlhan Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan İlhan Kurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.