Siyah güllerim, güzeldiniz beyazlýðýmýn içinde…
Þimdi dikenlerin kýrmýzýya aþký görünüyor siyahlýðýmýn örtüsünde…
Siyaha olan sevdam þekilleniyor sevdalýnýn üzerinde!
Sevdalýnýn gözlerinde cenazemin defnini izliyorum saniye saniye…
Evet, bakamýyorum tekrar siyaha bürünüþüme…
Gözleri mavi deðil ki! ; siyah!
Sözleri bana deva deðil ki! ; silah!
O sahnesinde ciddi deðil ki! ; meddah!
Ona derdim edilmez izah…
Evet, uðrarým arada, fakat konuþulmaz karþýsýnda ferah…
Hala benim için þahsý ecell,
Hala düþününce izz.
Devam edersem yolunda biliyorum bana ecel,
Benden geriye gözlerinde kalýr o siyah iz!
Evet, gözlerinde o fevkalade taþýr çizgimi, belki etrafýndakilerle siz de silineceksiniz…
Benim siliniþim belki üzerimdeki yazýyla,
Okumasa, bakmasa ona?
Benim siyahým olsa!
Bilirim sever o da siyahý, fakat sadece benim siyahýmda kalsa!
Evet, rubailerimin girizgâhý baþlar umutsuz konuþmalarýnda…
Ýsterim katayým kendime onun siyahýný da…
O beni ister mi ki? Siyahýnýn içine alýr mý ki beni?
Ýmkânsýzlýktan koparýp sevgisini, ellerime atar mý kendini?
Bir bilse siyahýmdaki renkleri! Bir tutsa ellerimi!
Bana bunun denemeye deðer olmadýðýný söyleyemez ki!
Evet, adýný sakladým “evet”lerin ardýna, fark eder mi ki? Belki okumaz bile, di mi…?
Gözdenur ECELLÝZZ (ÇEP)
09-13 Temmuz-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.