Buğzum Ateş, Aşkım Sergüzeşt
Ýki yuvarlaðý iç içe koyduðumda; bir göz…
Bakýyor içteki, dýþýnda bulunan çizgilere mahkûm.
Ne kadar dönse de, saða sola gitse de hep onun içinde.
Gördüðü ayný, bildiði ayný; hudutlu sevdalara sarmýþ.
Çemberi daraldýkça nefes alamadýðým bakýþlarýnda sýkýþmýþlýðým…
Yuvarlaðýnda yuvarlanan sevdalý baþým…
Ben o çemberin hep dýþýndayým!
Dýþýnda býrakarak boðuyorsun beni!
Hiç giremedim ki menziline, hiç içinde olamadým ki.
Her gün daraldý yuvarlaðýnýn içine yuvarlak katarak,
Seçkinleþen, ama azalil tercih-i nazarýn.
Ne yapmalýyým? Gittikçe sarýyor irademi ahzarým!
Sen bana âmâ ben sana aksa oldukça,
Nilîye çalan yeþil gözlerinde,
Sýcaklýðýmý alan yemminde çýrpýnacaðým!
Her sözün nafile, her tavrýn yelma!
Sana beslediðim senden beni sökecek bir bagza!
Kanýný akýtacak, sende sen býrakmayacak Buðra!
Her gece kokusunu aldýðým, damarlarýndaki kanýn.
Çýkacak miski bedeninden..
Daðýlacak iyice etrafa buram buram.
Buðra’m..
Koklamaya doyamayacaðým…
Çünkü o; aþkýmýn hayat veren kokusu,
Çünkü o; sana yerleþtirilen fedakâr sevdamýn ab-ý hayat uyunu.
Her beni görmeyen tabunda alevlenen utun nefret bende!
Nazarýmda dokunulmaya kýyýlmaz utub yüz sende…
Ben bana býraktým kötü hasletlerimi,
Ben bana baðladým dinmez kasvetlerimi!
Sana gönderdim uslanmaz özlemimi!
Sana yerleþtirdim sevdamýn güzelliklerini!
Bende bir his kaldý, onlardan gayrý;
O da sana olan bagza!
Sana verdiðim, sana emanet güzelliklerimi benle yaþa Buðra!
Bana tadýný göster seni sevmenin!
Bana tadýný göster beni severek; seni sevmenin!
Menzilinde bil gözlerimi, yuvarlaðýna al beni!
Siyahýmý renklendir tualinle,
Yemminle yýka kasvetlerimi,
Yemminin tuzuyla yak seninle savaþýrken aldýðým yara beremi!
Bende hala ahker halinde hissiyat…
Benim verdiklerim olmasa; hiçbir þeye sahip deðilsin!
Bak, sevilecek bir tarafýn da yok!
Güldestem, gülçehrem, gülnefesî yârim benim!
Dikenlerin ellerime battýkça yazýyorum þiirleri,
Mürekkebime karýþýyor kanýmýn rengi.
Canlý harfler! Kanlý harflerle döküyorum sevdamýn hakikatliðini!
Sessiz harflere ses veriyor; her dakika dilime besteler söyleten aþkýn!
Kalbim, cismimi oluþturan harflerime kan, hayat pompalýyor.
Damarlarýmdan satýrlarýma nehir gibi taþýyor özlemimi kaným.
Direniyorum, gözlerimden taþmýyor çýrpýnýþlarýmda saða sola saçtýðým yaþlarým.
Sevdama nefes dolaþtýrýyor ciðerlerim.
Canlý harflerle iþliyorum sadakatimi!
Kanýma bulaþmýþ sitemlerle yaþatýyorum þefkatimi!
Adrenglerimin renksizliðine al katýyorum!
Renklendiriyorum, gözüne sokuyorum satýrlarýn azaba mahkûmiyetini!
Ra’d yapýp, kulaklarýný zorlayan mýsralara çeviriyorum serzeniþlerini!
Sessizliðin içinde kopan fýrtýnalý kelimelerden oluþturuyorum cümleleri!
Azap bu yaþattýðýn!
Izdýraptýr imkânsýzlýðýn!
Bu kadar bahtý kaçmýþ bir bahrin içinde,
Nihayetsiz, güç çýrpýnýþlarýmdýr sana attýðým kulaçlarým.
Buðra’m kaçýnýlmaz kýyametimdir benim.
Buðra’m rüzgârýyla söker haledimden ahaz ormanlarýmý.
Tuz buz eder çevremi, enkazda býrakýr çehremi.
Buðram bilmez beni.
Buðzum da çýkmaz ki kanýmdan,
Sýrt çeviriþleriyle beslenen o buðzu çýkarýp dolaþtýrýr kalbim Buðra’mdan.
Nefretim mi, aþkým mý Buðra?
Nelerimi kaybedeceðim bu uðurda?
Sözlüklerimde, lügatlerimde artýk “bagza” yerine “buðra” yazýyor.
Artýk; “sen bagzamsýn Buðra” demeyeceðim.
“sen buðramsýn Bagza” diyeceðim…
Sana yer yok kabul ediþlerimde!
Her iki kelimem de sevmeyiþim olacak.
Ve “seni seviyorum” demeye kalksam da;
Senin adýn artýk “Bagza”! Ancak “seni seviyorum Bagza” diyebilirim.
Bundan sonra sevgi cümlelerimin içinde bile nefretimi duyabilirsin.
Zaten resmine bakmak da artýk bir þey ifade etmiyor.
Ýçimde hiçbir þey yer deðiþtirmiyor.
Ne içim dýþýma çýkýyor, ne de dýþým içime giriyor.
Zahirin zevalsiz bir güzellik deðil ki.
Hatta sevdama bile yakýþmýyorsun artýk biliyor musun?
Bir zamanlar yüreðim yetmez zannederdim güzelliðine.
Sevgim yetiþemez nakýs kalýr derdim cismine,
Aþkýnýn âlisine çýkardým,
Ýterdim gözlerimi gözlerine.
Hakkýný verememekten çekinirdim.
Oysa þimdi; gözlerimi çektim, ve indim.
Sen! Gözlerimde soðuk damlalarla katmerleþmiþ sevdam!
Ver bir ateþ!
Aþkýn yüreðimde yaþanmýþ bir sergüzeþt!
Tutup ellerimi, yakabilir misin meþalemizi?
Isýtýp donmuþ hayatýmý,
Yeniden akmasýný saðlayabilir misin?
Ama sen… Sen! Bakmaya kýyýlmayan,
Göz göze gelmeye dayanýlmayan,
Ama sevdamý çekince damarlarýndan;
Batýný boþ, duygularý fakir,
Kalbi bedbaht, bedeni âhir,
Ruhu müstekreh, bakýþlarý cahil,
Evet sen, nefsi gerden-keþ,
Aklý keþmekeþ serkeþ!
Gözdenur ECELLÝZZ
00.20_ 12–01–2009 pazartesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.