Bir yabancý simdi odamda duran bu sensizlik, bu elimi kolumu baðlayan çaresizlik! Hangi dili konuþuyor anlamýyorum ki: anlamsýz kalýyor tüm lehçeler ve kelimeler,düþleri hatta gülüþleri ifade etmekte öyle yetersiz ki... Çok yabancý simdi resimlerde gülen yüzler, anýlarda gezinen izler! Hangi dün bu kadar yeni, neden bugün gibi aklýmda tüm güzellikler? Uykularým nerede niye bu kadar aydýnlýk geceler?.. Öyle yabancý ki duyduðum tüm sesler, kulaklarým aþina sessizliðe... Sýrf sen yoksun diye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
30ocak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.