Gökyüzüne susamış bir güvercin

Gökyüzüne susamýþ bir güvercin edasýyla
Çýktým kafesimden.
Þiir ile bezenmiþ bir hayat
Ve uykularda sýkýþýp kalmýþ binlerce rüya. ..
Sen olmasan;
Nereye yaðardý yaðmur
Yahut güneþ nerden çýkar
Rüzgar hangi yöne eserdi?
Ses mi hýzlýydý ýþýktan
Yoksa güz mü hüzünlüydü þarkýlardan?
Bir kaðýt parçasý,
Dilimden dökülen onlarca söz
Ve hayalin mi anlatacak seni?
Yeter mi çaya hasret topraða,
Öylesine düþen bir damla?
Gökyüzüne susamýþ bir güvercin edasýyla
Uçtum gözlerinden!
Gözlerin uçurum;
Ben ise yeni doðmuþ bir yavru
Icimde ya uçamazsam korkusu
Ilk defa açtým Yüreðimin kapýlarýný
Yüreðimde binlerce hüzün tortusu...
Sen olmasan;
Güller yine kýrmýzý, düþler yine beyaz mý olurdu?
Gündüz geceyi, gece sabahý kovalar,
Ay yine böyle ýþýldar mýydý?
Dinledikçe seni anýmsatan bir þarký,
Bir demlik çay
Ve pencereme çarpan boþluk
O yokluk mu derman olacak derdime?
Ciðeri pare bir hastaya
Aðrý kesici olur mu çare?
Gökyüzüne susamýþ bir güvercin edasýyla
Çýrparak kanatlarýmý,
Mevsimi de deðilken üstelik;
Son kez göç ettim sana!
uçmaktan bile vazgeçerim ey sevdiðim
Hep bahar kalsana...
Sosyal Medyada Paylaşın: