Sevdamýzý anlatmadý tarih henüz Bizim yaþadýðýmýz bir tufandý sanki Zýrhlýlarýn yanýndadýr hala ruhumuz Maðlubiyeti kim bizim kadar bilebilir ki
Çanakkale’de batan sadece ‘ocean’ deðildi Ve tükenen umudu deðildi yalnýz Mehmetçiðin Bizim de gömüldü tarihe talihsiz sevdamýz Serin sularýnda gizlidir inleyen melalimiz
Biz iki deli sevdalýydýk Eren ile Emre Endamý ile sevgilinin vurulup düþtük yere Rahmet okutturduk Ferhat ile Kerem’e Ve mahkum olduk doðan her sehere
Ýltifat göstermedi bize gül ile menekþe ‘Çok bülbül periþan olur ‘ dediler,‘gülþende’ Düþürdüler bizi kor olmuþ bir ateþe Bir ümit bile býrakmadýlar solgun bedende
Sen soruyorsun þimdi:’bu nasýl bir sevdaydý’ Sana bunu nasýl anlatayým aciz bir dil ile Boðazda yankýlanýr hala efkarýmýz Duyulur belki feryadýmýz sahillerde
Elif elif ilerleyelim derken emellerimize Vurgun yemiþ sandallar gibi devrildik Bir çok yýl gelip geçti aradan fakat Biz bu sevda içinde dirhem dirhem eridik
‘Çanakkale geçilmez’ derler yaþadýk biz de Geçemeyenlerden ikisi de biz olduk Kaybettik vuslata erme savaþýný Çanakkale gülþeninde solduk, kaybolduk
18 Mayýs 2007 ,ÝSTANBUL (Zafer Eren kardeþim ile benim yitik sevdamýza…) Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.