Sonsuz bir şimdilik...

__________________________________Fýrat’a..





aðu tozundan kapanmýþ gözlerim
ellerim kopuk bileklerimden
ayaklarým parmaksýz
istifalýk aþka memuriyetimde
sýðmýyorum kafamýn içine

kaðýttan hayaletlerin dolaþtýðý
sýnýrlarýmda ayaz yangýný
yosma kaldýrýmlara býyýk buran karanlýk
bir eliyle bastýrýyor göðsümü
kanatýyor diðeriyle

üveyin berelenme meselesi
koyaklarýmda türlü düþünce
hücremde deprem; tutunamadýðým
içre hazin, içre sevda eskisi
seccadelere deðen alným ter içinde

ne þeyda bülbülüm bulur kevserini
ne lokman hekim var keþkelerime
yýkýlmýþým derinden aþikar
her tükeniþ diriliþ ya bir yenisine
lanetli palyaço gibi içim
ahüzârým, yitiðim yitikliðim
için be için
hüznümün þerefine

acýdan oluþmayan aþk mý ola
ruhuma felç indiren ayrýlýk giyinmiþ
sýrtýmda ustura kesiði nefesi
zýmbalamýþ ayrýk hasretini
git diyemediðim, kal da

odur yarattýðým o sanrýdan
sevdasýndan biçare
köz öbek arta kalaným
jiletli kýrbaç dört yaným dört rüzgar
dokuz boðum boðazým

düþlesem bilirim
dönüþmez kül düþ gerçeðe
susuyorsa sufi
çilehanesinde bir derviþ
hakka ibadetindendir benliðinde

ah! hewra
doðmamýþ çocuðum
bitmeyle ölmenin aynýlýðý
çepeçevre hayat kazasý
bir yaðmur damlasý yüzünden
silince yâr ýslak gülüþlerini
uyur yakamozlar
eksilir denizin rengi

nasýl ki; Neruda’nýn
bakarak, yaþayarak sevmesi
aþk tabiatýndandýr*
ayrýlýk da
kasvetli ihtilal sabahý gibi
çöreklenip yaralar yüreði

kim merak eder dudaðýndaki moru
sökülmemiþ aðrýlý bir diþi aðzýnda
en gerçek hayalinin
darmadaðýn olduðu zamanlarda
yollarda mýsýn, evde mi
öldün mü kaldýn mý

celladýdýr mutluluðun
ayrýþtýramadýðýn yazgýnda
yastýðýnda unutulmuþ baþ izi
istiridye seviþmeleri çoktan terk etmiþtir
güve kelebeklerine
ýsýrgan dalamasý gövdeni

apoletsiz usta mevsimin
duygusal intiharýdýr sivil’ce
yapýþkan salyasýyla
dakikalara kusar yalnýzlýk
kendini zulümle þiþiren geoid gibidir
emdikçe emer kanýný
her defasýnda umarsýz
her defasýnda külliyen ayrýlýk

can sakýncalý, canevi mahpus
aç parantez
sanýrsýn cehennemin dibi

ah! hewra

.........hadi
....sen
söyle
........... d i y e m e d i k l er i m i
söyle
.....sen
..........haydi

kim bilir belki büyür aðaçlar birden
geçer bu ben hasreti bedenin
buluþuruz tozlu bir rafta
yasaklý kitaplar gibi
yanak yanaða
yanýk sayfalarýmýzda
ýslýklarýz öpüþmekten tutuklu þiirlerimizi
.
.
.



Sevinç USLU
( hare / acýdan oluþmayan aþk mý ola... / Ýstanbul – 2007 )

Sosyal Medyada Paylaşın: