Gidersen !
hiçliðine gömülen bir talan olur
kütüðünden düþtüðün karanlýk þehirler
ayrýlýk kýrýlmaya yakýn yol ayrýmý öncü fay
hüzün depremlerine fail olur þiirler
hiçbir çýðlýk bastýrmaz mahþer yerimi
kýyamet saati tövbelerim olur avuçlarýn
ezber bozar gözlerin bildiðim dualarý
tanrýya borçlu ibadetleri sana adayan bir günahkar kalýrým
sevgilim olur dokundukça üzerine bulaþan gölgeler
kalbim gitmeye yorar ellerini uzatan her kadýný
ölüm meleðini bir ötenaziye çaðýrýr içimdeki sensizlik
hiçbir ecel sevmez vakitsiz miadýný
gidersen !
hac yolunda kuyruðundan vurulur kýrlangýçlar
hiçbir dine kalmaz baðlýlýðým
içimde tanrý’sýný sayýklayan bir ayin baþlar
küçük davullar eþliðinde tutulur içimin aynasý
güneþine kapanýr göz kapaklarým
cam kýrýklarýndan bir tabut kapatýr düþlerimi
çarmýha vurulur yoluna secde duran çizgiler
hiçbir asa maviye çalmaz denizlerimi
katran karasý gecede aðýt yakar adýna ezgiler
gidersen!
utanmanýn erdemini keþfeder ayaklarýný taþýyan yollar
ben yollarý tüketir seni kaybetmekten utanýrým
içime prangalý bir lanet oturur
her aynada bir kan lekesi býrakýr
unutmayý bilmeyen ahmaklýðým
gördüðün hiçbir siluet benzemez yüzüme
üzerime giydiðim ýþýklarý emzirir karanlýk
hiçbir sihir döndürmez özüme
gidersen !
geç kalmýþ bir tren yolculuðunda can pazarý olurum
lokomotif baþýmý alýr raylar gövdemi
kalbimin çarpýmýnda vicdan rahatsýzlýðýn kalýrým
en merhametli toprak bile örtmez nefesini
ot bitmeyen bir hikaye gibi kalýrsýn
ön sözü bahar
son sözü intihar olur tüm sayfalarým
gidersen!
hiçbir kýyamet beklemez günahlarýný
ne araf kabul eder
ne tanrý affeder!
Hiçbir melek duymaz ah’larýný
Faik Danýþman