BENDEN BANA...
El ayak çekildiðinde þehrin baðrýndan,
Geçerken, kimsesiz bir sokak ortasýndan…
Yýkýk konaktan zamana yenik bir türkü,
Çýnlatýrken sessizliðini beynimin,
Adýmlarým bir günah, bir umut,
Bir korku ve bir telaþta
Yankýlanýrken geçmiþten yarýna;
Dillenir bendeki o ben,
Benden bana:
Senden önce ve senden sonra,
Benim, bu yolda yorgun kervancý.
Katar katar altýn, arþýn arþýn ipek,
Sende deðer, sende baþ tacý.
Hak’tan iþaret hakikatte hayat;
Silinmez levha yönünde saltanat.
Dikenleri sulamak, güller yerine,
Sendeki hesap, üç kuruþluk zanaat.
Ýðnesinde cehalet, zehri gurur,
Akrep bir nefsin kýskacýnda akýl.
Teninde yitik, dilinden düþük,
Rahmete þemsiye, bu kuru sefil.
Perdeler önünde aþksýz müsamere,
Kahkahalar kurþun ve alkýþlar ýstýrap.
Bir damlada gizli iken koca okyanus,
Sendeki heves, bir acý þarap.
Biri sende, ötekisi bende
Ýki ateþte kaldýk ayný meskende;
Biri sonsuz ziyan, diðerinde gülistan,
Beni sende yakma, gel yan sen bende…
m.abdýrgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.