Allarýný morlarýný toplayýp gelmiþ kurulurken bahar,
Cemrenin düþtüðü yüreklerin bülbülü bitap kalýr þakýmaktan.
Geleceðe ödünç verilmiþ, yaþanmamýþ günlerin gönenci aðýr basar,
Cilveli mevsimlerin itirafýna dolanýr panaroman.
Sevgi de yok zaman; aþkta tüm anlar þadýman�
Dalýnda patlamayý bekleyen tomurcuk,
Ýþvesiyle sevgiyi tutuþturur uçuk kaçýk.
Ve sevgi de yok zaman,
Aþkta tüm anlar þadýman.
Kimsesiz gemilerde gülümseyen menekþeler ýssýz ve mahmur,
Gözlerin yansýdýðý ayýþýklý denizde bir koyu tutar mekân.
Yörüngesi gezegenlerde süresiz, yýllara yalpalayan gönüllü umur,
Çam yeþilli dað zirvelerine bakarken dalýp gider frakman.
Sevgi de yok zaman; aþkta tüm anlar þadýman.
Sevgi aþktýr; aþk her an dirilmektir.
Bin can olmaya kilitlenmektir.
Ve sevgi de yok zaman,
Aþkta tüm anlar þadýman.
Gün doðar, gün batar, anlar uzar, dalga gibi sarar;
Sevgi de yok zaman; aþkta tüm anlar þadýman.
Ufuklarýn sakin gündoðumuyla çiçeklenir bahar,
Tüllenen gün batýmýyla ýsýnan tenlerde çakýrkeyf zaman.
Sevgi de yok zaman; aþkta tüm anlar þadýman.
Yaþam aynasýna yansýyan,
Tatlý bir telaþtýr aþk, hayata konan.
Ve sevgi de yok zaman,
Aþkta tüm anlar þadýman.
Sait Edip Akdað / S. Edip Yörükoðlu