Daðlarýn doruklarýnýn altýn yaldýzlar içindeki albenisi,
Uyuklayan yýldýzlarýn gözlerinin ferini açar.
Hafif güz rüzgârý mavi bir dalga gibi yüzlere çarpar,
Hilalay bütün görkemiyle doðar ve baþlar masalsý anlar.
Tatlý bir huzur yayýlýr ve menekþelerin özsuyuna yürür mutluluk.
Temiz ellerin yoðurduðu hayatýn yürekli birikintisi,
Koruklardaki karlarýn þekersi saðnaklarýyla yýkanýr.
Gülhatmi çiçeklerin beyaz pembe renklerinde ruhu taranýr,
Özsaygý neþeli, gönül dolusu þakalarla gururlanýr.
Yavaþ yavaþ ve azar azar gelir gerçek mutluluk.
Samanyolunun gümüþ parlaklýðýndaki serpintisi,
Yýldýzlarýn arasýndan kayarak ufuk boyunca,
Yol alýrken; sarý aydýnlýk hilalla gece koynunda,
Baþý yastýðýndaki güneþ uyanýr daðlarýn ardýnda.
Bir ok atýmý yakýnlýða otað kurar mutluluk.
Týð gibi çevikliðin koþar adým sevgisinin dopdolu testisi,
Taze güneþ kokusunun uðul uðul elebaþlýlýðýnda dualaþýr.
Ak ballý baharlarýn çiçeklenen aþinalýðý sakin ve maðrur,
Sevinçten suskunlaþan dev sessizlikte çaðýl çaðýl vakit aparýr.
Yüreklerin çýrpýntýsýný top tüfeklerin bastýramadýðý çýtýrlýktýr mutluluk.
Turuncu þafaklarda yola peydahlanmanýn mor ürpertisi,
Hayalleri atýþtýrmanýn ve yýldýzlarý keþfetmenin cazibesinde,
Siyah-beyaz hatýralar üþüþmüþlüðüyle kahkaha denginde,
Doyulmasý güç heyecanlar yangýnlaþýr aþkýn baþköþesinde.
Ýkindi lirizminin güneþine bürünmüþ arzuya þaldýr mutluluk.
Sait Edip Akdað/S. Edip Yörükoðlu