Güzelliðin gölgesini peþine takmýþ
Aþk atýnýn yelesini sevgi meltemiyle köpürtmüþ
Doru renkli duygu kýsraðýný mahmuzlayýp,
Beyaz ýþýklý þems heyecanýna ulaþmayý bilmiþ
Nadide ve asil canda piþirilmiþ
Kavisimsi yürekte mavimsi aþk.
Yeþil ve morla sýrnaþýklaþýp,
Mavi çiçek fýsýltýsýnda diþlenmiþ.
Mali hülyanýn unutamadýðý anlarý hatýrlayýp,
Ruhuna huzurun dudaðý deymiþ:
“Güneþi hiç görmemiþtim penceremde!
Þimdi doðuþunu seyrediyorum doyasýya;
Ýçimde, yüreðimde, kalbimde ve beynimde…
Geceler doðarken mavi atlasta kendi renginde,
Ben gündüzce ferahlýyorum þems denginde.”
Menekþelerin ruhunu tütsüleyen günler,
Cemreler sonrasýnda baharý beklerken,
Nisan yaðmurlarýnýn hayat kostümünde,
Þifa damýtarak çimer yüreði…
Aþk týlsýmlarýnýn sevgi çemberinde,
Nabzýný tutarken þafaðýn elleri,
Gönlüne dökülür bahar cemreleri:
“Berrak ve pak gök kubbe gönüllere hafiften;
Cansuyu teðeller, saadeti inceden.
Dünya’da bir insan da olsa kederi ta derinden
Bütün insanlýk etkilenir mutsuzluk denizinden.
Ve bir kiþinin mutluluðu tasasýz hem içten
Güldürür herkesi taptaze ürperiþlerden.
Dünyalar deðiþir; gönülle sarýþýrsa beden.
Berrak ve pak gök kubbeden gönlüme hafiften;
Cansuyu teðellenir, saadeti inceden.”
Saçlarýnda dolaþan yumuþak bahar esintisi
Iþýyan tebessümle gönle yapar aþk gezintisi.
Hayaller pýrýltýyla uçar geleceðe.
Açýlmak için yarýný beklerken gül goncalarý,
Ölümsüz sevda aðýna takýlýr göz süzmeleri…
“Gecenin meneviþli gözlerinde duman duman sevgi tüter,
Görkemli doruklar mükemmel yüreðe þavk istifler.”
Diyerek ve bu dizeleri cana iðneleyerek;
Geceyi de, heceyi de, yarýný da güzellikte yarýþtýran
Her þeyi cana sipariþlerim.
En ince ahengi cam narinliðinde eriterek
Hiç yaþlanmayan aþk ipliðine dizerim.
Aþka giden her adým kutsal ve ak,
Aþka ulaþan her nefes,
Ve aþka karýþan her dudak;
Sonsuzluðun alnýndan öpmüþ,
Efsanelerin rüzgarýyla yarýþmýþtýr dal yaprak…
Sait Edip Akdað/S. Edip Yörükoðlu