Bir anlýk sensizliðe senin hayalinle baþlayayým diyerek,
Sevimli, seviyeli, samimi ve saygýlý araboþluða kayýverdi.
Gülen mehtabýn yarýnki geceye sarkmasýný usulca severek,
Gökten bir yýldýz seçti. Gözler gibi parlak, ýþýðýný sarýverdi.
Eskimeyen güneþlerle yaþanmýþ düþleri derleyerek alýverdi.
Menekþe mordur,
Sevmesi zordur,
Bir sevildi mi,
Býrakmasý kordur.
Vuslatlar þafaðý bekler; soylu özlemlere soylu anda,
Asil nokta konulsun diye. Dolunay teslim etsin,
Binlerce coþkunlaþmýþ koþumlu duyguyu tahtýnda.
Ve vuslatlar þafakta gelin olur cana deysin,
En tatlý yumuþakça hoþluðun taptaze tadýnda.
Menekþe hercai,
Gönlünde var biri,
Halini seviyor,
Sevmekte dipdiri.
Esmer tufanýn gönül küpeþtesine konduruverdiði,
Lilla toz zerrelerini üfledi, fýrtýnalarda kenetlenmiþ yüreklerle…
Hava karardý kararacak herkes telaþta serinliðin çöküverdiði,
Akþam öncesinde iþ çekiþlerin delip geçtiði göðüslerle,
Ferahlamanýn hazzý geceye yayýldý, beyaz karanlýkla elele…
Menekþe de renk mavi,
Baðlýlýk tam ve kavi,
Perçem perçem aþk,
Yürekte pür alevi.
Aynalara bakmasýný bilen ve hükmeden bir canýn yansýmýþlýðýnda,
Mutluluk dalgalanýr, gönüllerde görkemlice gönenerek.
Ýki bin ona iki kala gece boyunca yolculukta altýn tepsi dolunayla,
Sabahlar dar edilemez gönül geniþliðiyle ýþýk atýna binerek.
Aþk yorgunluðunun tatlý týlsýmý, tüllenen aðrýlara iliþiverir imrenerek.
Menekþe bingür özeldir,
Güzide sevgi güzlenir,
Anlarýn ve yarýnlarýn,
Yüreði sevda bilenir.
Ben þiirleyim, senleyim ve kalbin terk edilemez yerinde,
Korkulan ama keyfatan bin masumlukta ýsrardayým.
Çýlgýn yüreklerde zaman ötesi ýþýltýlarla minelenen menekþelerde,
Sen olsan da yanýmda fýsýldayan hasretin mahur beste,
Sana doðru kanatlanan hislerim yakuttan berceste..
S. Edip Yörükoðlu