HEJAN

yüzü esmere çalmýþ
kömür gözlü çocuk
yüreðin kadar büyüktü bahtsýzlýðýn

b/öyle sessiz sedasýz
ölümler geçiyor coðrafyanda
‘’ fukara ölümü’’
derdi adýna usta’m


canýnda acý haykýrýþlar
can paramparça/can harabe


dur hele lo
dur dinle kömür gözlüm
dilinde demlenen son türkü
dökülmedi daha dudaklarýndan
söylemeden türkünü
düþmesin bedenin topraða
…loy…loy…



gözyaþlarýna kefen biçilmedi
salan henüz okunmadý hejan’ým
bilirim, ölüm sessiz ve kimsesizdir
fukara ölümleri kalleþtir



ah hejan’ým
Dicle’nin koynuna sal garip hallerini
akýntýsýna kapýlýp gitsin
yoksulluðun kýrýntýlarý

ateþ ol ýþýðýn aþkýna
aþkýn ýþýðýyla aydýnlansýn þehrin geceleri
yýldýzlar semah’a duracak
ay zýlgýt atarken


ah hejan’ým
Fýrat aðlar gidiþine
daðlar aðýt yakar ölümüne
aç gezdiðin bu topraklarda
yalnýz baþýna býrakmadý seni fukaralýðýn



son adýmýnda ölüm girer koluna
beyaz bir örtü giyinir ömrün



BERF

Sosyal Medyada Paylaşın: