aylardan haziran/günlerden Perþembe
hani çarþambadan doðan kaderim
güneþ tutulurken çalýnan davullarla doðmuþum
ay tutsaklýðý içimin dýþýna yýldýz serpmiþim
baþ parmaðým en yakýn dostu dudaklarýmýn
serçeye eþlik eden ikincisi kutsalým
kollarý budandý vakitsiz soyaðacýmýn
zor ki söylenir
haziranda ölmeyi hep erteliyorum
aylardan þubat/günlerden kýþ uykusu
eriyen bir kangren içimin buzulu
orman yangýnýndan yaðmur doðuran bulut
kirli sularýný içiyorum
diþlerimin arasýnda zift rengi ölüm
aylardan hatýrlamak istemiyorum /günlerden ayrýlýk
aslý olmayan aþklarla inancýmý zedeliyorum
martý kanadý yüreðimde ayak izlerinin iþgali
dudaklarýnda ki nikotinden dilimde bilmediðim alfabe
baktýðým bir çift göz ilk kez deniz
seni seviyorum’un ibadetine yüz sürüyorum
ellerime kelepçe yaptýðým saçlarýn düþ tual
hesapsýz gidiþler yarým aðýz vaaz
býraktýðýn yer sorgulasýn kalbini
aylardan mayýs/günlerden börtü böcek günlerim
kabuðumu bir yýlanýn eskisiyle deðiþiyorum
unutulan bir maskenin içine sýzdým
ürksem de karanlýktan
koynuna yatýyorum gecenin
yýldýz doldurup heybeme þafak olmadan
öksüz çocuklarýn saçlarýnda taç
taze gelinlerin gözlerinde yakamoz...
avuçlarým söner/yeniden gözlerine dönerim
Eylül’e dokunmayýn
o þairlerin sevgilisidir
hüzün ve ayrýlýk gizemidir her yapraðýnýn
hiç eylül’üm olmadý oysa
gömdüðüm için her eylül öncesi takvimlerimi
ateþ yakalým mart’ýn yirmi birinde
mutlaka demini býrakacak satýrlar yaþayalým
bestesi yasak bir ezgiye ilham
öznesi kanayan bir dizeye yüklem...
böyle duygusuz vurdumduymaz ölmeyelim
gün tutuþsun
Berivan’ýn türküsüne bir mýsra da biz ekleyelim
aylardan zulüm
günlerden ölüm
Ayýn bir’i annem
Otuz iki’si babam
Faik Danýþman