Yaþam; Anadolu’da bir köyde, Çekilen halayda terli bir mendil.. Sevgilinin gözüne bakarken, Kanýmda þahlanan deniz dalgasý. Bir aþk, bir þiir, bin umutla Celali bir inadým, þimdi Yýldýzlara asýlý, Güneþe saf tutan cesetler miydik? Yoksa, Nemrut’ta Karakartalýn kanatlarýndaki özgürlük müydük? Bilmiyorum...
Yaðsýn bana, sana Gök kuþaðý rengiyle, Buluttan boþalan yaðmur. Gözleri güneþ, Dudaklarý ateþ, Kadýn yüzlü, Tanrýça olunca Mezopotamya Bambaþka olur. Bahar teniyle. Avuç avuç Uçuruverir özlemlerini Ýzlo’dan aþaðý...