ÇOCUKLAR

Çocuklar...Çocuklar,
Yeryüzünün sevda gülleri.
Yaþamý anlamlandýran güzeller,
Sarýsý, beyazý, siyahý ve esmeriyle,
Daðda, ovada, adada, sokakta;
Ýster aç, ister tok,
Ýster oyuncaklý, ister oyuncaksýz,
Ýster evsiz,
Ya da yurtsuz;
Hepsi ...Ama hepsi,
Özgür çiçekleridir, Sevgi Bahçesinin,
Yalnýz deðilller,
Yalnýz olmadýklarýný biliyorlar,
Çünkü gülücükleri ayný, umutlarý ayný, sevdalarý ayný...

Zeytin gözlü, boncuk gözlü,
Ne güzel gülüyorlar...
Gülücükleri;
Sevgi dolu, huzur dolu, umut dolu...
Barýþ, kardeþlik ve aþk dolu,
Umudun, hayallerin ve sevginin mimarlarý...

Çocuklar...
Ýpek sarýsý,
Kömür siyahý,
Kývýr kývýr saçlarýyla,
Yeryüzünün küçük ama zeki insanlarý...
Yasaksýz, yalansýz ve savaþsýz ,
Eðitime deðil, öðrenime koþanlar,
Merak eden ve soran,
Bakýr tellerin deðil, fiber optik,
Abaküsün deðil , sibernetiðin,
Klavyenin insanlarý...
Bilgi çaðýnýn tomurcuklarý,
Tek silahlarý; gülücükleri...

Adlarý ne olursa olsun,
Nerede oturuyor olduklarý,
Renkleri, cinsiyetleri önemli deðil;
Çünkü onlar ayný dili konuþur,
Gamzelerinde ayný çiçek,
Gözlerindeki ýþýk ayný;
Yasaksýz, yalansýz, savaþsýz,
Sevgi dolu, aþk dolu, umut dolu...

Bütün çocuklar kardeþtir,
Ayný kaderi paylaþýr,
Ayný acýlara aðlar,
Ayný sevinçlere güler,
Filler tepiþirken ezilen onlar,
Soygun düzenlerinde aç kalan ,
Savaþlarda ölen,
Hastalýklarda en çok kýrýlan onlar.
Belki de bundandýr,
Çocuklar,
Kavgayý, savaþý sevmezler...
Hamasi nutuklar onlarý etkilemez,
Ama havada taklabaz bir güvercin,
Evde sýrnaþýk bir kedi,
Sokakta sevimli bir köpek,
Gülücük yaðdýrýr o küçücük yüzlerine,
Sevgiyle parlatýr gözlerini,
Siyahýn, beyazýn, sarýnýn ve esmerin,
Çünkü bütün çocuklar kardeþtir...

Kimisi sokakta,
Kimisi sýrça köþkte,
Kiminin anasütünden baþka lüksü olmasa bile,
Gülücükleri ortak,
Gözlerindeki ýþýk ayný ;
Kelebekler gibi özgür,
Yunuslar gibi duyarlý,
Fýrat gibi coþkulu ve yürekli...

Çocuklar!..
Ne olur hep öyle kalýn...
Kendinize benzeyin,
Bize deðil....

Necat ÝLTAÞ
(2000)



Sosyal Medyada Paylaşın: