BUL BENİ
Topraðýn kalp atýþýný duy!
Ritmine ayak uydur,
Avuçlarýnda coþkusunu yakala ,
Öfkesini gözlerinde biriktir,
Sevgisini yüreðine iþle.
Mesela Kýzýltepe’de bir halay,
Bu halayda terli bir mendil ol.
Gözleri güneþ ,
Dudaklarý ateþ ,
Ney’in sihirli hüznünü üfle can evime.
Yýldýzlara asýlý bedenimde martý çýðlýðý.
Kelebeðin özgürlüðünde bir ilahi,
Baþaðýn kadýn yüzünde bul beni.
Kendini yýkarak var ol ;
Çünkü bu gerçeðin kýrýlma noktasýdýr...
Kýrýlarak gerçek bulunur yalan pazarýnda.
Kýrýl, yan, piþ ve bul beni... Bul...
Çevir gözlerini daðlara,
Daðdan vadiye süzülen rüzgarý,
Güneþin tenini,
Suyun gücünü,
Ateþin öfkesini hisset.
Uçuruver özlemlerini,
Beyaz güvercinin kanatlarýna baðla sevdaný,
Yüreðinin gözyaþlarýyla sulansýn,
Çatlasýn gonca,
Çiçeklensin umutlar..
Her ova kendi ihanetini,
Her orman kendi uðultusunu,
Her dað kendi destanýný saklar,
Omuzundaki dumanda...
Baþýný yukarý kaldýr, dik tut.
Yýldýzlara gülümse,
Yýldýzlar senin için parlayacak,
Terleyen otlarýn kokusunda ,
Göðün yerle birleþtiði yerde bulacaksýn beni.
Ýþte mutluluk bu,
Sözlerle ifade edilemez,
Zaman sana ait olur beni bulduðunda...
Þahdamarý gibi öldürücü,
Þahdamarý gibi varedici,
Kendini yýkarak var ol;
Kanýmda þahlanan deniz dalgasýnda,
Gerçeðin kýrýlma noktasýnda, bul beni...
Necat ÝLTAÞ (2000)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.