ogretmen babam

ÖÐRETMEN BABAM


Ýlkokul öðretmeni benim sevgili babam,
Yeni nesiller eseri olacakmýþ gelecek zaman!

Nasýl da ýsrarlýydý?
Bu gaye uðruna pervasýz koþarken,
Üç çocuðun maiþeti,anamýn masum istekleri,
Tek maaþ nasýl karþýlasýn onca giderleri?

Anamýn eksik olmazken gözünün yaþý,
Yetmiyordu babamýn öðretmen maaþý.
Ayný elbiseyi tam üç yýl giydi babam,
Ben ise ancak bir kez aldým kýzýlay’ dan,
Annem musade etmedi, babam memur diye,
Fakir halimizi okulda kimseler bilmeye.

Öðretmen dilenci mi olurmuþ, yardým alsýn?
Eyvah.. yeni nesil idealleri sözde kalsýn!

Beyinler bilgiye hasret,gönüller aç,
Cehalet illetine yegane ilaç,
Öðretmen ise el elame muhtaç!

Sigara içmezdi babam,alkol mu? Asla,
Teneffüs vakti mahzende dururdu namaza,
Müdür bey uyarmýþ”namazý kýlmayasýn açýkta,”
Sonra okulun adý karýþýr irticaya!

Birara ayrýlmak istedi bu kutsal meslekten,
Beklenmedik sert bir ikaz geldi annemdem.

-Öðretmek,ilim en kutsal þey cihanda,
Ölsen de ayrýlma okuldan kovulsanda.
Maaþýn az olsun,istemiyorum baþka þan ve þöhret,
Bir tek gayemiz var o da bu ülkeye aþkla hizmet,
Cehaleti yenmek,nura kavuþmak,iþte asýl ibadet.

Babam da Ülke benim diyor ama dikili taþý yoksa,
Hiç deðilse bir lojman olsa da baþýný soksa.

Çocuk aklý bu; dedim ki ,baþka çareler arayalým,
Maaþýn esiri olup, takýlýp kalmayalým.


Bir kaç tavuk alýp para vermeyelim yumurtaya,
Salýverelim gitsin þu çayýra,köy dýþýnda bayýra,
Hem meþguliyet olur anneme,hem de iyi gelir saðlýðýna,
Doðrusu þaþýrdý, ama bu fikir makul geldi babama.

Niçin razý oluyorduk kader diye, sefalete?
Gayret olursa elbet verecek Allah dileyene!

Bismillah deyip koyulduk iþe,
Tabi yeni kalem eklendi borç listemize,
Ayrýca iki iri tavukta muhtardan hediye,
Tavuk deðil,tepemize talih kuþu kondu,
Üç ay geçmedi sayýlarý otuz oldu.

Annem kýrlar da bayýrlar da gezip duruken,
Hastalýðýný yenip,saðlýk bulurken,
Hafta sonlarý elimde sepet,
Eve dönerken elimde paralar demet demet.

Babam önceleri biraz utanmýþtý ama,
Artýk baþka pencereden bakar oldu hayata,
-Sürünün sahibi sensin diyordu anama.

Yandaki komþunun boþ duran ahýrý,
Hem kasabanýn düz ovasý bayýrý,
Dolaþýrdý çil çil horazlar,kýnalý tavuklar,
Civar ilçeler adýný öðretmen çiftliði taktýlar.
On iki kiþi çalýþýr oldu üç yýl sonra,
Nice öðretmenler derdin açar oldu babama.

Babam hep derdi;
Marifet bende deðil,çocuk ve hanýmda,
Biz de söz sahibi olduk halkýn yanýnda!
Öðretmenin karný tok olunca ancak,
Ýþte o vakit yeni nesiller o nun eseri olacak,
Yoksa ödenen az buçuk maaþ ile,
Bu sözler de boþta kalýr nafile!.


Huseyin Gazi Sener







Sosyal Medyada Paylaşın: