hu
Filistinda Cocuk Olmak
FÝLÝSTÝNDE ÇOCUK OLMAK
Bu bayram yine buruk geçti ,
Ne þeker yedim ne de tatlý.
Babamý hiç öpmedim,yaþým þimdi on altý.
Tam on iki yýl oldu babam esir düþeli,
Yaþadýðýný bilsem bana en büyük teselli.
Hayal meyal hatýrlýyorum yüzündeki hüznü.
Bana tek hediyesi; dudaklarýndan dökülen , -oðlum sözü.
Annem tanklar altýnda hunharca ezildi,
Tek tek topladým kýrýlan kemiklerini,
Lime lime olmuþtu kan revan içinde etleri.
Ne öpmek mümküm,ne de koklamak,
Artýk anamý hep dualarýmda yaþatmak.
Benim için gayri yaþamak mý?
Yoksa ölümü soluklayýp tatmak mý?
Hala yaþamak bana caiz mi?
Zor bir soru;
Cevap için ilminiz haiz mi?
Her çocuk bir çiçek,tomurcuk olmuþ baþlarý,
Hepsinin hayat suyu analarýn göz yaþlarý.
Bak þu çiçegin boynu nasýlda bükülmüþ?
Kör kurþun önce anasýný sonrada babasýný götürmüþ.
Susuz çiçek hayat bulur mu?
Yanýbaþýmda patlayan bomba oyuncaðým olur mu?
Her gün bomba yaðýyor semadan,
Yine kan,yine vahþet,
Her seferinde yerlerde yatar onlarca cesed.
Henüz körpe kuzular, bazýlarý kýrk günlük,
Cýlýz kollarýnda asýlý kanlý bir önlük.
Bulutlarda yanýyor galiba,yaðmurun rengide baþka,
Feryadlar kat kat olmuþ uzanýr ta arþa.
Analar,ah…o analar
Þarkýlarý hep feryad- ý figanlar!
Hangisine yansýn yüreði?
Eþi üç yýl önce katledildi hunharca,
Ýki oðlu yýllardýr tutsak zindanda.
Yaþlý baba yatalak,kardeþi öyle,
Kimlere anlatsýn derdini tek baþýna böyle?
Acaba tarihte yaþandý mý böylesi vahþet?
Ýfade için yetersiz meþhur kelime ,dehþet!…
Öz yurdum olmuþ esir kampý,cezaevleri her yerde,
Nablus,Ramallah,Hebron ve Gazzede.
Bir de inanýlmaz iþkenceler, özel askeri hapishane,
Yona,Sarafand,Nafha ve Ramlede.
Ben; talihsiz, Deir Yassin in köylüsüyüm.
Israil devlet terorü ile ilk kez tanýþan,
Yýllar önce acýyý yaþadýk Kibya ve Sabra Þatilladan.
Katledildi her evden masum bir çocuk,bir de kadýn,
Güya mukaddes emri imiþ Kitab ý Tevratýn!..
Oysa her iki din de ayný Allah a inanýyor,
Ayný Peygamberleri seviyor ve sayýyor,
Ohalde bu husumet nedir? çocuk aklým almýyor!…
Galiba ýrkcýlýk kýskacý boðuyor bazýlarýný,
Gerçek Yahudilerden ayýrmak lazým bunlarý!
Filistini tanýmak için yeterli mi zamanlar?
Uzun tarihimizde yaþanmýþ çok garip olaylar;
Bakýnýz bir zamanlar,
Kudus de üç din mensubu kardeþce yaþarmýþ,
1099 yýllarýnda meþhur Haçlý istilasý baþlamýþ.
Beþ haftalýk zorlu kuþatmadan sonra,
Haçlý zihniyeti ile çizilen vahþi manzara!
Þehrin sokaklarýnda parçalanmýþ¨binlerce el,ayak ve kafa
Sel olmuþ insan kaný diz boyu, Süleyman tapýnaðýnda!
88 yýl süren haçlý hakimiyeti,sað koymazken kimseyi,
Nasýl da yeniden adalet güneþi doðdu bir miraç gecesi?
Ýþte tam da burda baþlýyor yeniden Filistin mucizesi!
Ben bir Filistinliyim;
Kah Arap,kah Kürd bir parçamda Türktü,
Tarih deðirmeni, eleðinde bizi böyle öðüttü!
Güneþi omuzlarýnda taþýyan komutan, Selahaddin Eyyubi,
Ne yaðma yaptý,ne de öldürdü tek Hristiyan ve Yahudi.
Fetih sonraý, Selehaddin Eyyubi ferman buyurdu;
Zalim haçlýlar tekrar kendi yurtlarýna döndüler,
Böylece boþ ve virana kaldý sayýsýz köþk ve evler.
Anadoludan Selçuklu Türkleri,Kafkaslardan Kürdler,
Biraz da Arap katýnýz,bakýn nasýlda uyumlu renkler!
Ýþte kahraman Filistinin budur asýl mayasý!
Çýksýn ortaya varsa aksini savunanýn iddiasý!
Mü minler kardeþtir,gerçeði tecelli etti böylece,
Filistin halkýnýn bu olsa gerek üzerindeki bilmece.
Ulu komutan ,
Kuran ýn emrine uyup tanýttý yeniden yüce Ýslam ý,
Kayboldu vahþet,huzurla tanýþtý bölgenin insaný.
Artýk ne Ömer var ne de Selahaddin Eyyübi,
Yitirdik Osmanlý evladý , Yavuz Sultan Selimi.
Ömer,Selahaddin ve Yavuz Sultan Selim,
Ümmet içinde üç yiðit,gerisine varmýyor dilim!
Artýk bize sahip çýkan kalmadý,
Hakca bir karar almalýyým,
Bunca çýkmaz içinde selamete yol bulmalýyým,
Beyhude ölmeden, azýcýkta olsa intikam almalýyým!
Ölsem mi elimde sapan taþýmla?
Yoksa yaþasam mý göz yaþýmla?
Bir çýkar yol mutlaka olmalý,
Adalet ismi adýna hak yerini bulmalý.
Geçen gün bir kardeþim feda etti kendini,
Þehadetle süsledi çile yumaðý cýlýz bedenini.
Henüz körpecik bir çocuk nasýl ölüme koþar?
Yaþanan zülmü anlamayanlar elbet þaþar
…
Tutacak babasý yoktu minik elini,
Ne de kapýda yolunu bekleyen annesi.
Kollarý omuzundan kýrýktý taþ atamaz,
Bacaklarý plastik,istese de kaçamaz.
Yarým gövde,güya dünyada yaþýyor,
Cesaretine cümle alem gýpta ile bakýyor
Televizyonlar haber geçmiþ;
Bir terorist intihar eyleminde bulundu,
Ýki masum yahudi çocuðu kolundan vuruldu.
Bizde televizyon yok,elektrik ne gezer?
Acaba hergün kollarý kýrýlan bizler için ne der?
Mahsur kaldýk günlerdir evlerin zemin katýnda,
Katýk istemeyiz, ama hasretiz bir yudum suya.
Bir sabah sokaklarda heyecanlý koþuþturma,
Adýmlar hasretle yaklaþýyor yardým konvoyuna.
Gelenler müslümanmýþ,hem de ta Türkiyeden,
Bu asil insanlarýn adýný çok duymuþtum dedemden!
Sahipsiz çoçuklar,gözü yaþlý analar,
Karýþmýþ bir birine sevinç ve çýðlýklar.
Ay yýldýzlý bir bayrak, altýnda Latince ibare,
Ah… anam sað olsaydý da görseydi bir kere.
Kollarýný semaya kaldýrýp; Ey Selahaddin nerdesin? derdi
Bu gelenler Allahul alem Seladaddinin kardeþleri!…
Yardým eli uzandý süratle sahipsiz muhtaçlara,
Sonra sýra geldi konumu özel,bazý çocuklara.
Ýlk etapda yirmi muhtaç çocuk hemen Türkiye ye,
Her türlü ihtiyacý karþýlanýp baþlandý tedaviye.
Benide aldýlar guruba,acýdýlar garip halime,
Ne kol,ne bacak,ne de omuz, imkan yok halimi tarife.
Lisanlarý farklý,buðday tenli insanlar,
Aralarýnda dayanýþma,karýncalara nispet!
Baþlarýndaki reis,o da bir insan nihayet.
Sadece yüzlerinde merhameti okuyorum,
Fakat ben henüz sevinmeye bile korkuyorum.
Gözlerinde tarifsiz bir kývýlcým,öfke dolu.
Nasýl da aþýp geldiler böylesi tehlikeli yolu?
Sonra öðrendim ,her mazlumun yanýnda,
Bir gurup Afrika diðer yarýsý Asyada.
Koþarmýþ bu insanlar gece gündüz Fisebilillah,
Gerçek mumini görmek nasip oldu Elhamdulýllah!..
Ýlk kez bir kucakta taþýnýyordum hem de þevkatle,
Doðrusu pek de aþina deðildim sevgi ve merhamete.
Üç gün sürdü yoculuðumuz,
Sonra bir þehre ulaþtýk, adýný öðrendim, Konya,
Ben kurban olayým bu þehrin sakinlerini Yaradana.
Her zerremi sanki yeniden inþa ediyorlar,
Tabipler,hemþireler pür dikkat geliyorlar.
Yoksa dedim bir ara,rüyamý bütün bunlar?
Þimdiye deðin niçin sahip çýkmadý bu insanlar?
Belkide bizler henüz layýk olduk yardýma,
Cenabý Allah bir sebep halk edermiþ kuluna.
Tedaviler itina ile devam ederken,
Önce sað kolum tutar oldu,damarýma kan geldi,
Bacaðýmýn birisi kýsa ama öteki birazcýk yere deðdi.
Omuzum hala düþük ama,kýrýk kaburgalarým açýldý,
Boðazýmda düðümlenen nefes, cýlýz gövdeme saçýldý .
Bir soluk nefes nimetinin kadrini þimdi anladým,
Bir ömrü beyhude tüketenler,Eyvah size çok acýdým!..
Konya, minnettarým sana ey belde- i mübarek
Burda süremiz doldu,þimdi ayrýlýk gerek.
Ýki ay sonra yeni bir þehir , Ýstanbul u tanýdým,
Ölmekle yaþamanýn farkýna ben burda vardým.
Filistinde gülen deðil,Ýstanbulda aðlayan olsaydým,
Ne olurdu kör talihim,ben bu þehirde doðsaydým!…
Filistin e dönmeye iki gün kalmýþtý,
Barut kokularý gelmeye baþladý þimdiden burnuma,
Korkarým þarepnel parçalarý kastedecek canýma.
Uykularým kabus dolu,gecelerim iþkence,
Hayatýn anlamý, izahý gayri mümkin bilmece
Ruhum uykuda gözlerim açýk,
Gövdem yatakta aklým kaçýk…
Ýstanbul bana çok sey öðretti kýsa zamanda,
Televizyonu ilk kez seyretim ,birde tiyatro ve sinema,
Trafik,asayiþ,çarþý pazar ve medenice dayanýþma,
Meðer kavgasýzda yaþarmýþ milyonlar bir arada!
Haber verdiler,
Bir gece televizyonda açýk oturum varmýþ;
Konu, - filistin ve intihar eylemleri-
Sorular ve fetvalar üçe böldü alimleri.
Can kulaðý ile dinledim,anlamaya çalýþtým her kelimeyi,
Seçmeye çalýþtým geleceðime ait fetvayý hocalardan,
Bunlarý öðrenmeye vaktim olmamýþtý kitaplardan.
Bir hoca efendi net tavýr koydu;
Canlarýnýza kýymayýnýz,
Yasak olan eylemle cehennemlik olmayýnýz!…
Öteki alim hayýr dedi,
Eðer bir kimse size saldýrýda bulunursa,
Siz de aynýyle cevap verin onun saldýrýsýna!…
Bu belki ancak cevazdýr,görevi asli sayýlmaz,
Hukukda adi ”azimettir” gözardý yapýlamaz.
Kiþi hangi deðerler uðruna ölürse þehadet makamýna?
Düþman saldýrýrsa evlad i iyali,eþ can,dini ve malýna.
Bu uðurda ölebilmek herkese istese de nasip olamaz,
Þartlar oluþmussa müslüman bir adým geri kalamaz!
Üçüncü alim dediki,
Sizler savaþ ile intiharý ayný kefeye koydunuz,
Her gün onlarca masum ölürken rahatca uyudunuz.
Elbet ,Allah zalimleri baþarýya erdirmez,
Kan kusan bir kavme niçin sesiniz yükselmez?
Hatalarý eleþtirme yerine vazifemize bakalým
Kendi nefsimize savcý,baþkasýna avukat olalým!
Taþ olmuþ kalbiniz,.Filistin acýsýyle inledi mi?
Sizlerin dostluk mesajýný düþmanlar dinledi mi?
Kardeþlik adýna ne yaptýk? Allah için söyleyin,
Siz önce kendi beldenizde zülmü önleyin…
Yigit ancak düþtüðü yerden kalkar,
Biliniz güneþ hep Anadoludan doðar…
Zülmet ve vahþeti ancak bu nur boðar
Haydi…hep beraber yükseltelim meþaleyi
Çiçeklerle bezeyelim yerle bir olmuþ harabeyi
Üç alimin görüþünü hakkýyle kavradým
Ben artýk kesin karara vardým…
HUSEYIN GAZI SENER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.