bir sabah güneþ uyandýrdýðýnda beni
unutup gideceðim bütün þiirleri
uzak bir sahile taþýnacak gözlerim
eski hüzünler sararýrken fotoðraflarda
yeni bir umuda yoldaþ olup
koþabildiðim kadar gelincikli patikada
yüzebildiðimce mavi denize açýlacak ruhum...
saçlarýmda kalan karmaþalarý söküp
avuçlarýmdaki aynaya bakýyorum
ahþap evin bahçesinde akþam sefalarý
sarmaþýklara dolanan þiirler
patlayan tohumlar i mge açýyor
göðsümdeki karanlýðý aðartýyor güneþ
yüzüm ilkbahar a/ý/þýðý
kuþ tüyü bir rüya bu uçtuðum
neþe kanat çýrpýyor durmadan
alabildiðine bir gökyüzü
bulutlara deðiyor baþým
denizi öpüyor dudaklarým
hiç yorulmuyorum.
dilimde bir çocukluk þarkýsýyla
su dansýna baþlýyorum
sektiðim taþlara býrakýyorum acýlarý
gözlerimi baðýþlayýp su perisine
en derinine akýyorum göllerin
yosunlanýyor saçlarým
nilüferler çaðýrýyor
göðsüme takýyorum en beyazýný
alýþýk olmadýðým bir ferahlýk bu
su damlasý oluþum
yaðmur kuþlarý geçiyor havada
rüzgâr takmýþ göðsüne duygulu bir þarký
sesimle savruluyor zaman
ay usulca yansýyor damlalara
seninle meneviþleniyor yüzüm.
gözlerimi aralýyorum
þöminesinde sevda yanýyor
duman duman tütüyor bacasýnda aþk
ýsýnýyor içimdeki dizeler
ve deniz oluyor kadehimdeki içki
dalgalanýyor baþým
sallanýyor bedenim
ruhum ellerine dokunuyor
uzak sahilin bir yerinde gülümsüyorsun
uzansam tutuyorum
ne güzel
sevmek dalgalarla seni...
düþlerinle yürüdüðün yoldur hayat
dilediðin kadardýr mutluluk
ve ertelenmez mevsimler
yýllarýn kapýsýný yüreðinle aralar
seninle geçer eþiðinden...
rüya evinde konuktum bu gece; geceye yýldýz asarken þiirleri avuçladým
sensin diye...