Milyonlarca yaðmur damlasý oynaþýrken camda,
Güz ve gece. Hatýra bahçemde þemsiye açmayý unutmuþ,
Binlerce mayalanmýþ duygu var ýslanmýþ.
Ýç çekmelerin sýraladýðý nefes trendinin en sonunda,
Ben menekþeler narinliðinde gecelerle doðmuþ,
Ve þiirim hercailerle yoðrulmuþ.
Hislerin alkýþ sesi deyince kulaklarýna duygunun,
Gönlümün þafaðý pembelenir. Yeter ki taze sabah bulunsun.
Bulutlarýn alacakaranlýk gölgesi daðlarda ilerlerken daüssýla,
Ebedi çocukluðumun suskunluðu buharlanýr.
Güllerin gözleri güzlenir, yarý saydamsý efkârlanýr.
Vefanýn her parmaðý tenimde gezinirken güleç bir fasýla,
Mor sýzýlarla yoklar beni, bahçeler mazýlanýr.
Okyanuslar kadar gülerim, gönlüm sonsuza sandallanýr.
Öðreneceðim civir sevdalarla vuslatý yaþamayý,
Geçtiðim yollara serpeceðim hep yýldýzlarý ve ay’ý.
Siluetleþen daðlarýn eteklerinde týrýsa kalkan,
Baþaða hýnçlaþmýþ ekinlerin niyetleri yellenir.
Zamanýn ellerini tutarým; içimde güvencim yeþillenir.
Bulutlar yumuþakça okþayýp sevda yaðmuru býrakan,
Bir edayla daðlarýn doruklarýnda eðleþir.
Daðýn bulut aþkýyla yüreðimin sevgi çölü birleþir.
Ufuklar olmasaydý hasretinden çatlardý daðlar,
Gönlümün çarpýntýsýný eskimeyen soluklar paklar.
Sait Edip Akdað / S. Edip Yörükoðlu