Ýçimden hep geç kalmýþ bir hicret treni geçer,
Kompartýmanlarý hasret sýçramalarýyla sulanmýþ.
Iþýklarý trenin söðüt yapraklarý öper.
Ve sükûtun güçlü kaslarý umutlarý desteler,
Seyranda gönülle birlikte ýslanmýþ.
Dar vakitlerin sevgi raksý ezgi dizer;
Biraz hüzün, biraz arzu, çoðuysa aþkla donanmýþ.
Özlem çentikli kalburlar zamaný eler,
En mor menekþeleri gülüþlere sarar, baharlarla taçlanmýþ.
Merhabalý raylarýn titreyerek karþýladýðý tren,
En tatlý rüzgârlarý peþine takarak uðurlanýr zamana.
Akkor olmuþ þafaklarýn çaðrýsýyla tazelenir siren.
Ve bin bir çiçeðin mekân tuttuðu körpe ruhlarý derinden,
Tertemiz duygu sarar boyutlarý geniþleyen istasyonlarda.
Hayatýn en soylu cevherine sarsýntýlarla sinen,
Gül iksirinden oylum oylum can dolar parýltýlarda.
Hatýralarýn sevimbazlýðý ýþýk temposunda selamlaþýrken,
Gönüllere yýldýzca çakýlmýþ iþaretler mýhlaþýr makaslarda.
Hedefine tutunan tren ulaþtýðýnda menziline,
Sýla taranýr sýrlarý dökülmüþ aynalarýn kalbinde.
Her kalp týpýrtýsý taze soluk yollar sevda iline.
Ve yeryüzünün nefesiyle üflediði ney inlemesine,
Bahara uçan bir çift kumrunun kanadý ritim verir.
Püsküllerinden notalarýn uçuþtuðu yel dinlemesine,
Kandillerin ceylan ürkekliðindeki alevi ýþýtýr fikir.
Rüzgârlarýn kervansarayýnda dolunay dinlenmesine,
Lokomotif tekerlerinden gönül yarýsýnca çýnga dizilir.
Ve yürek gürlemelerinde gümbür gümbür lilla sevgi ezilir.
Sait Edip Akdað / S. Edip Yörükoðlu