Ne çabuk silindi an, Zamaný içinde yutarken zaman.
Oysa ben, Bulmuþken beni sende, Söylemesi âr; Yine kayboldum bu kaybediþlerde.
Nerdeyim, nasýlým, hangi kederde? Sorular cevapsýz, akýlsýz serde. Ne zaman, ne içtim, baþým bu halde? Ne söylesem boþ; Mânâsý yok bunun, yok sözlüklerde.
Seni bekler, ufuklarda çizgisi ömrün, Senle kanatlanýr bir seherde. Yorgun gönül, Ten cana, can tene küsüþlerde…
"Gel! Gitmelerin acýtýr benliði, Kaþ çatmalarýný býrak zemheriye, Býrak da öyle gel. Kaldýramaz bilirsin, Sularý sýðdýr yüreðin…
Gel! Dün olmadan gün Ve kýrmýzýya çalmadan hüzün…”
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.