Gökyüzünden yüzlerine Aksederken ýþýklar, Bilinmeyen bir diyarda Þarký söyler aþýklar. Baðlamanýn naðmeleri Bir sevdaya davettir, Herbir naðme gökten inmiþ Sanki birer ayettir. Bir hicranlý aþk elinden Boyunlarý bükülmüþ, Gönüllerdeki çaðlayan Þarký olup dökülmüþ. Rüzgarýn kanatlarýnda Uçuþurken umutlar, Katýlýr yaðmurlarýyla Bu mateme bulutlar. Yýldýzlar da öbek öbek Saza eþlik ederler, Kimileri efkarlanýr Gökten kayýp giderler. Ellerinde karanfiller Kanatlarýnda Mushaf Yedi katlý gökyüzünden Ýner melekler saf saf. Bir ilahi emir ile Hepsi selama durur, Ýçlerinden biri çýkýp En son vahyi duyurur: ’Mahþerde sevdaya dair Bir mizan kurulacak, Hiç sevmemiþ olanlarýn Baþlarý vurulacak! Ölüm cezasý bile Sevmeyen için azdýr; Aþýk olmak bundan böyle Tüm insanlara farzdýr! ’
18 Ocak 1997 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şener Bayraktar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.