Rec’m edilen bir düþten sesleniyorum
Þehir kalabalýðý bir intihar güncesi hediyemdir
Küllenen hayallerine maþa tutacak arayýþlarda yitikliðim
Yanacak el, ayak, yürek kovanýndan içime düþüyorum
Zoraki seviþlerde kanýmý çeken sahil kenarý dudaklarýn
Son kez sarýldýðým sözlerini al kucaðýmdan
Ýçinde dolaþtýðým bir girdabýn dýþýndayým
Yüzümü aynaya tutup hiçliðine soyunuyorum
Tenin kurumaya yüz tutmuþ çöl serabýydý sadece
Son kez yat dizlerime ruhunu bedeninden ayýrayým
Susarken söylediðin tüm kelimeleri içimde duydum
Þehrine inmeyecek ipsiz uçurtmalar kanadýyým
Çöl sýcaðý bir þehir getirdim buzullarýna
Erimiyor yüreðinin zemheri karakýþlarý
Kalabalýk þehirlerin aþiyan sevgilisi
Bir botanik bahçesine düþlerimi gömdün
-Ruhumu geri ver-
-Kalbim senin olsun-
Göðsüne tuzlu bir nehir gömdüm gözlerimden
Artýk hiçbir þehir barýndýrmaz cesedimi
Ruhumun ellerini umarsýz sokaðýna býraktým
Biletsiz bindiðim yolculuklarda adýný sahipsiz duraklara býraktým
Arýnýyoruz þimdi biraz karanlýktan
Biraz da kendimizden
Mülteci bir kimlikle çýlgýn bir gezginciliðe yol alýyoruz
Yaný baþýmýzda sevda þakaðýna ölüm arýyor
Iþýðý sönüyor þehirlerinin
Maskesi düþüyor istemeyerek yüzünün
Ellerin katli vacip bir sevdaya ötenazi niyetine yelteniyor
-Bir þehir batýyor-
-Ben doðuyorum-
Faik Danýþman