İsraf...

.
Hakikat sanýp da miti, masalý,
Taklitle yetinen izan israftýr...
Kutlu bir sürüde koyun misali,
Bir ömür güdülen insan israftýr...
.
Ses verdikçe aðýz haporlör gibi,
Efendim ne derse o’dur der gibi...
Tutundukca hazýr lafa kör gibi,
Þahsiyet yoksunu lisan israftýr...
.
Marifet ne dinde, ne genetikte,
Benlik olmaz beyni boþ fanatikte...
Özlenmemiþ ise eðer etikte,
Ahmet, mehmet, ali, hasan israftýr...
.
Doðanýn sihrini basit bulanda,
Renk dünyasý siyah, beyaz olanda...
Hissiyat mevsimi hep güz kalanda,
Ruhu kuruyanda nisan israftýr...
.
Geçici hazlara raðbet edende,
Her gülenin ardý sýra gidende,
Kendine saygýsý yitmiþ bedende,
Namusu örtmeyen fistan israftýr...
.
Vuslat düþü ekip, hasret biçmeyen,
Aþkýn þarabýndan bir tas içmeyen,
Bülbüller ötmeyen, güller açmayan,
Boþ gönülde bað, bostan israftýr...
.
Velhasýl, kendini aþamayanda,
Sevgiyle kaynayýp, taþamayanda,
Anlamlý bir hayat yaþamayanda,
Ýlahi sermaye, zaman israftýr...
.
Veli BOSTANCI (Baðlýca, 9 Ocak 2025)
Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…