MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Zamanı Öpsen de Unutmaz
immortalis.

Zamanı Öpsen de Unutmaz


Bu gece mezar taþlarýný dinledim.
Sessizlik, sigarasýný yere bastýrdý, külleri ciðerime doldu.
“Buradayýz hâlâ” dedi taþlar, ama dudaklarý alayla kývrýldý sanki.
Buradayýz, dedi. Ama burasý neresi?
Kelimelerin uçurumdan düþtüðü, yanký yerine sessizliðin çýnladýðý bir yer mi?
Zaman yosunlanmýþ bir suç ortaðý gibi taþlarý sýrtlanmýþ,
eski isimleri silmiþ, yenilerini yazmayý unuttu.

Bir taþýn dilinden ne çýkarabilirsin ki, bu gece?
Kendi yüzümü okudum taþlarda: silinmiþ, soyulmuþ, unutulmuþ.
Bir zamanlar hikâye olan her þey, þimdi yalnýzca aðýrlýk.

“Vefa” dedim.
Bu kelime boðazýmý yaktý, taþlara çarpýp yere düþtü, paramparça.
Taþlarýn umurunda mý? Deðil.
Vefa, bu gece soðuk bir taþ kadar sert.
Hafiflik çaðýnda yaþýyoruz, hatýrlamak yasak.
Herkes unutuyor, çünkü unutmak en ucuz kaçýþ.
Hatýralar, damarlarýmýzdaki bir uyuþukluk þimdi,
yavaþ yavaþ bizi terk eden bir pusu.

Sonra bir taþýn dibine oturdum.
“Tam burasý” dedim. “Buradan daha güzel bir yokluk olamaz.”
Kendi mezarýmý seçtim bu gece.
Bazen insan kendi gölgesine bile gömülmek istiyor.
Taþ kadar sessiz bir þey olmayý arzuluyor,
kendini hayattan çekip, topraða biraz daha yakýn durmayý.
Yaþamak, ölmeden önce kendine bir mezar aramak belki de.

Parmaklarým taþýn yüzünde gezinirken, bir yanký aradým.
“Seninle anlaþabiliriz” dedim ona.
Ama taþ, bir sevgili gibi sustu. Sessizlik, bu gece tek cevaptý.
“Bana ait olabilirsin” dedim.
“Ama kimse bunu hatýrlamayacak. Seni de, beni de.”

Vefa, bu gece içime bir taþ gibi çöktü.
Ýnsan önce kendine duyduðu vefayý mý unutur, baþkalarýna duyduðunu mu?
Ama bu sorular da çoktan öldü.
Taþlarýn sabrý, insanlarýn ihanetlerinden daha gerçek.

Bu gece taþ sustu, ben sustum.
Belki de dünyanýn en dürüst sohbetiydi bu.
Ölüler bizi mi özlüyor, biz mi ölüleri?
Yoksa herkes kendi hayaletini mi yaratýyor bu hayatta?
Gölgelerimiz, bu gece kimseye ait olmadýðýmýzý fýsýldadý.
Sessizlik, bütün cevaplarý gömdü;
nerede olduklarýný bile unuttuk.
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.