KIYAMETİM KOPAR

"Her giden, ardýnda bir kýyamet býrakýr; kiminin kalbinde kopar, kiminin gözlerinde yaðar."

Ne zaman bir sokakta adýmlarýný duysam,
Kaldýrýmlar çatýrdar, taþlar incinirdi.
Bir gölge düþerdi pencereme ansýzýn,
O gölge seninle, hayalinle demlenirdi.

Denizler taþardý iliklerime,
Martýlar kanat çýrpardý üstümde.
Bir bakýþ, bir gülüþ silinmiþ gibi gecemde.
"Sen yoksun," derdim, hissederdim,
Kýyametim kopar, aðlardým.

Bir yaðmur baþlardý inceden,
Her damla, senin dilinden fýsýldardý.
Bir anlýk vuslatýn hüznüyle,
Sensizlikle biten her ömür gibi,
Ben, ýssýz köþelerde kaybolurdum haliyle,
Kýyametim kopar, aðlardým.

Gittiðin limanlar, terk ettiðin þehirler,
Beni hep sana getiren yollar gibiydi.
Sevdiðin o hayýrsýz çöp oðlanýn sureti,
Zemheride bir kýrgýnlýk yankýsýydý.
Sen onunla gülüp yürüdükçe,
Ben ardýnýzdan ölümüne gelirdim.

Sabahlar býçak gibi keserdi içimi,
Yastýðýmda unuttuðun kokun kalýrdý.
Dönüp de bakmazdýn,
Beni sevmediðini bilirdim,
Yine de beklerdim.
Kýyametim kopar, aðlardým.

Ne vakit bir þarký çalsa eski radyolarda,
O þarký seninle dolardý, susardým.
Sözleri hançer gibi saplanýrdý kalbime,
Her notada seni arardým.
Bir iskele, bir vapur, bir veda...
Yüreðimden kopup giden her þey seninle yaþardý.

Yürüdüðün yollarý arþýnlardým gece vakti,
Belki bir iz, bir nefes bulurum sanýrdým.
Ne ay ýþýðý ne de yýldýzlar,
Senin kadar soðuk bakardý gökyüzüne.
Özlemin, bir uçurumun kýyýsý gibi...
Bir adým atsan, düþer, parçalanýrdým.
Kýyametim kopar, aðlardým.

Kimi gün bir kahvede otururdum sessizce,
Elimde titreyen bir bardak çay.
Camdan dýþarý bakardým, boþ sokaklara,
Belki sen geçersin diye, belki o hayýrsýz.
Ve o anda bir rüzgâr savururdu yapraklarý,
Kalbimi de alýr götürürdü uzaklara.
Yine o liman, yine o gemiler...
Yine sen, yine o hayýrsýzýn eli elinde,
Kýyametim kopar, aðlardým.

Bir gün döner misin diye hayal kurardým.
Hayallerim de eskirdi dörtnala.
Ýçimde bir þehir kurmuþtum sana:
Yýkýk, dökük, virane...
Her sokaðýna adýný yazmýþtým,
Her duvarýna aþkýmýzý kazýmýþtým.
Sen, bir biblo gibi geçip gittin,
Beni ardýnda unuttun, býraktýn.
Kýyametimi koparttýn, aðlattýn.

Þimdi ne zaman aynaya baksam,
Yüzümde senin kayýp izlerini bulurum.
Bir sigara yakarým, dumanýna üflerim.
Belki getirir güzel yüzünü,
Baþýma düþen o sarý yaprak.
Belki uzandýðýmýz o çamurlu kara toprak.
Havadaki bulutlar, tatlý tatlý esen hatýralar.
Bilirim, dönmezsin artýk.
Ve ben, bu yarým kalmýþ sevdada,
Kýyametim kopar, aðlarým.

Halil Kumcu
26 Aralýk 2024 / Perþembe / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: