gece uzun, uzun da yetmiyor karanlýðýna. tozlu sokaklar dolanýyor ayaklarýmýza, ayaðýmýzda yamalý umutlar, ceplerimizde kýrýk düþler.
konuþtukça kýsýlýyor sesimiz, yine de susturamýyorlar bizi. bir lokma ekmeðin peþine düþmüþüz, bir cümleye tutunmuþuz, düþmeyelim diye.
ey elleri nasýrlý kardeþim, gel, bir türkü gibi yükselt sesini. bu dünya böyle kalmayacak, bir gün, o toprakta açacak güllerimiz, ellerimizle büyüttüðümüz.
ve belki, bir kalaylý kelimeden bir maaþ doðacak bize, belki de bir þafak, asgarinin ötesine geçecek. Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgay Kurtuluş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.