Yıllar...

Yorulan yýllara eklenen yýllar,
Sonbahar misali solup gidiyor...
Yeni ümitlerle beklenen yýllar,
Eskisinden eski olup gidiyor...
.
Yýl için, sitemle anýlmak kader,
Zira, olur illa birkaç gam, keder...
En az hasarýyla bir yýllýk kadar,
Ömürler maziye dalýp gidiyor...
.
Her mevsimi bahar, her ayý Nisan
Ýstiyor gönlünce nefsani lisan...
Her yýl biraz daha çöksede insan,
Bir þükür sebebi bulup gidiyor...
.
Kýrýlan dallarda sararan güller,
Ayrýlýk hüznüyle susan bülbüller...
Sanki yýl denilen görünmez eller,
Gençlik bahçesini yolup gidiyor...
.
Her ayrýlýk acý, her ölüm erken,
Tükenir büyükler bir iki derken...
Yýl, aldýklarýyla veda ederken,
Kalplere bin özlem salýp gidiyor...
.
Hudutlar çizilir týbbýn sihrine,
Battýkça bedenler bahtýn kahrýna...
Yýllara yenilen vücut þehrine,
Bakým ekipleri gelip gidiyor...
.
Zenginlik arttýkça dertte, telaþta,
Çile çaðlar gözden dökülen yaþta...
Gülmeye mecali kalmayan baþta,
Mutluluk birkaç gün kalýp gidiyor...
.
Hazan renkli yýllar sýralandýkça,
Arzular, hevesler yaralandýkça...
Ufuklar akþamla karalandýkça,
Azrail kapýyý çalýp gidiyor...
.
Bir insan mesuldür her nefesinden,
Ve amelle dolu hâl küfesinden...
Uçarken meçhule can, kafesinden,
Eþ-dosttan helallik alýp gidiyor...
.
Veli BOSTANCI (Baðlýca, 22 Aralýk 2024)
Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…