UNUTTUN MU BENİ

"Unutmak zamanýn iþi, sevmek ise yüreðin... Ama bazen yürek, zamaný durduracak kadar sever."

Unuttun mu beni?
Her sabahý,
Senden gelen umut dolu,
O mektuplarý.

Hiç tutmadý mý ellerin?
Hiç üþümedi mi tenin?
O eski gülüþler nerede?
O sözler, o hayal, o sitemler.

Sahi, bir an olsun durup da,
Hatýrladýn mý sesimi?
Ya da bir düðme gibi süzülen,
O gözlerimi.

Dolaþýyorum bomboþ sokaklarda,
Hani görsen, kaybolmuþ bir çocuk gibiyim adeta.
Ne yaparsam yapayým, sen yoksun.
Kabul ettim, bir daha görülmeyecek bir rüya gibisin hatta.

Ey aþk, kalbimdeki yara,
Senin izlerinle dolu her bakýþým hâlâ.
Affet beni, dön gel yeniden,
Son bir defa tut ellerimden.

Sanki bir þarkýda yaþýyorum,
Seninle dolu her düþün kölesiyim.
Ama artýk farkýndayým:
Belki de sensizliðin gerçeðiyim...

Unuttun mu beni?
O baharý,
Birlikte koþtuðumuz rüzgârý,
O güldüðün aný, en saf hâliyle aþký.

Hiç dokunmadý mý kalbine,
Hatýramýzýn izi?
Hiç aðlatmadý mý seni,
Sessizliðimin sesi?

Ben yapayalnýz bekliyorum,
Sonsuzluða düþmüþ bir gölge gibi...
Hani belki bir gün döner diye,
O yitik sevda gibi.

Ey aþk, yüreðimin kanayan yakasý,
Dönüþün yoksa söyle bana alýnyazýsý.
Ne kaldýysa benden sana yadigâr,
Senindir her an, her nefes, her heves.

Ben ayný yerdeyim,
Zamanýn ötesinde,
Sonsuz bir boþlukta gezinirken,
Ayaðýnýn sesinde.

Unuttun mu beni?
Eðer silindiysen benden,
Son sözüm þu olsun:
Sevdim seni, her þeyden çok, ölümden bile önce...

Halil Kumcu
19 Aralýk 2024 / Perþembe / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: