RIHTIM

"Rýhtým, vedalarýn suskun þahidi; umutla bekleyenlerin sessiz yoldaþýdýr."

Rüzgârlar dolanýrken yelkenin kývrýmýna,
Bir sýr gibi süzülür ufkun aralýðýna.

Ardýnda ýssýz bir sahil, silik yüzler kalýr,
Gökyüzü mavi olsa da içte bir sis aðrýr.

Her bakýþta yitirilmiþ anýlar canlanýr,
Gemi durmaz ki, yüklü enkazla uzaklaþýr.

Artýk demir almak günü gelmiþse gönülden,
Bu sefer yazgýlý, kopar baðlar bir düðümden.

Ne bir veda çýðlýðý, ne bir gözyaþý düþer;
Limanda solgun yüzler, aciz dualar eder.

Sadece dalgalarýn sesi cana eriþir.
Kimse bilmez, o gemi nereye sürüklenir.

Belki bir bahar ülkesinde ararcasýna,
Belki hiç varýlmayan hayal duraklarýna.

Deniz, koynunda saklar tüm sýr dolu masalý;
Ne giden konuþur ne geri kalan hasýlý.

Her bir sefer baþka bir düþ, baþka bir hülyadýr,
Her düþ bir umudu, bir sessizliði çaðýrýr.

Ufuklarda kaybolurken aðýr aðýr gemi,
Geride býrakýr bir yarayý, bir sitemi.

O yolculuk, bilinmeze yazgýlýdýr böyle;
Kalpler, beklemeyle tükenir gece gündüzle.

Ne bir teselli bulunur, ne de bir avuntu;
Zaman silemez bu bekleyiþin kuytusunu.

O gemi dönmeyecek, bunu bilir her felek;
Ama yine de bakar durur, sýzlarken yürek.

Kalanlar için her gün birer kara yas olur;
Gözden dökülen yaþ, denize karýþýr, kurur.

Bu rýhtým, nice gemi yolcu etti zamandan;
Nice göz yaþardý firaka dalýp aldanan.

Her dalga bin bir hüzün, her meltem derin bir ah;
Gönül þen bir hatýraya sarýlýr her sabah.

Ne gemiler ne ayrýlýk biter bu sahilde;
Her vedada yeniden baþlar bir aþk döngüde.

Kim bilir kaç kez daha ayný acý yaþanýr,
Kýrýlmýþ kaç gönülde, kaç sevda yarým kalýr?

Bu rýhtým, ayrýlýðýn ebedî tanýðýdýr;
Gönüller özlemin kor yakýcý aðýtýdýr.

Yýllar akar rýhtýmda, hatýralar solarken;
Bir zamanlar sevdalý kalpler umut taþýrken.

Ne giden döner geri, ne kalan bulur huzur;
Her ilk aþk bir vedanýn eþiðinde son bulur.

Halil Kumcu
12 Aralýk 2024 / Perþembe / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: