Bin kere öldürmek için Kaç cellatla anlaþtýn ey Dünya ? Daha Ben doðarken, Oysa benimle beraber Yýldýzlar da doðmuþtu annemin dudaklarýnda Mor renkte çiçekler açmýþtý çatlayan yanaklarýnda Ýçine düþen sicim gibi kývýlcýmdan habersiz Pusuda bekleyen acýlara haykýrýyordu Gözlerimden umudu.
Ama bak þimdi! Mutluluk emeklerken mayýnlarla örülmüþ yollarda Toz pembe hayallerden önce büyüdüm yine Uçsuz bucaksýz siyah kalplerine sýðmadý günahlar Göz gözü görmüyor karanlýk zindanlarda Parmaklarýndan tutarken hayatýn, Boðazýmda uç damla acý su ve limde dört tane küflenmiþ zeytin Kalem yaptým çekirdeklerini Dilsiz, saðýr, soðuk duvarlar defterim Sabýr Allahým diye topluyorum Kaybettiðim dökülen günleri Hatýrladým birden, Kelebeklerin üstüne konmaya kýyamadýðý: Doðum günü kutlu olsun küçük meleðim.
Hani içine düþen o kývýlcým vardý ya Anne Bana gelen bir ninenin gözlerinde gördüm onu Ama kor misali, Görsen, daha düþmeden yakar kahrýndan alemi Veda ederken sana, canýmý al deyince ’’ Elim varmaz, nasýl kýyarým sana.’’ Diyen sendin Anne.
19,12,2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Üveys Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.