ANKARALI
ANKARALI
Gece mesaj atmýþ Ankaralý kýz,
“Biraz muhabbete var mýsýn? ” diyor.
Utandým, düþündüm, biraz da mahcup,
“Korkak mý, cesur mu, er misin? ” diyor.
Yelkenleri indirmedim hiç suya,
Þeytanlarým yatmýþ gece uykuya,
Ankaralý çeker, dipsiz kuyuya,
“Niçin anlamazsýn, tor musun? ” diyor.
Gece ilerlemiþ, köpürdüm, kýzdým.
Naðmeler dökülen tellerde sazdým,
Zifiri gecede, büsbütün azdým.
“Bu kadar naz etme, zor musun? ” diyor.
Vakit ilerledi, bir hayli geçti,
Ankara aðardý, tan, ayý seçti
Ezanlar okundu, yýldýzlar kaçtý.
“Yarýn buluþalým, var mýsýn? ” diyor.
Sabah geleceðim, kahvaltýn var mý?
Odan, benim için geniþ mi dar mý?
Sofranda, bana da bir yerin var mý?
“Bir bardak da bana, kor musun? ” diyor.
Ankaralý coþkun seldi, inandým.
Uykusuz gecede, susadým, yandým
Kendimi Cennet’in koynunda sandým
“Benimle bir ömre var mýsýn? ” diyor.
Solmuþ, hýrpalanmýþ, koynuma aldým,
Ellerim doladým, boynuna saldým
Goncalar içinde kaç defa öldüm
“Gül mü, gülistan mý, bað mýsýn? ” diyor.
Ankaralý kýzda, dert çiçek açtý,
Yýllardýr sevgiye, aþka muhtaçtý.
Uyudu, uyandý, gözlerin açtý.
“Koynum Cehennem mi Cennet mi? ” diyor.
Ankara, Çarþamba, 22 Þubat 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.