BEN SENİ SEVDİM

"Sevda, unutulmaz bir yankýdýr; söyleyemediðin her kelime, kalbinde ölümsüz bir türkü olur."

Ben seni sevdim, sevdim, bak iþte.
Kalýp gibi duruyor hatýralar.
Ne zaman dönüp baksam geçmiþime,
Seni görüyorum, eski yaralar.

Ben seni sevdim, sevdim, hem de.
Tüm yalanlara raðmen, tüm kýrýklara.
Kandýrmýþ olsan da yokmuþ gibi,
Ýnandým bir masalýn satýrlarýna.

Ben seni sevdim, sevdim elbette.
Sevda buysa, ben tam ortasýndaydým.
Sen benim içimdeki kuytu bahçe,
Ben o bahçede kýþa meydandým.

Ben seni sevdim, çok sevdim, ya sen?
Beni hangi anlarda andýn, kim bilir?
Belki de hiç sevmedin; olsun, yine de,
Sevdanda yalnýzlýk en güzel þiir.

Ben seni sevdim, sevdim, hem çok.
Hâlâ büyüyor içimde sessizce.
Sen sormasan bile, söylerim yine:
"Ben seni sevdim mi? Sevdim, hem de hece hece."

Ben seni sevdim, sevdim, ta içimden.
Kelimeler yetmez bu yangýnýma.
Suskunluðumda bile vardý adýn,
Ellerin sýzardý kanayan rüyama.

Ben seni sevdim, sevdim, her anda.
Gözlerinde durdu sonsuz bir dünya.
Gitmiþ olsan bile hâlâ buradasýn,
Bir hayalin en güzel noktasýnda.

Ben seni sevdim, sevdim, usulca.
Geceye fýsýldar gibi, bir sýr gibi.
Yüreðime kazýnmýþ her fotoðrafýnda,
Sana vardým, sana döndüm bir seher gibi.

Ben seni sevdim, sevdim, tarifsiz.
Ne sözcük yeter buna, ne de bir bakýþ.
Sana her vardýðýmda biraz eksildim,
Eksildikçe daha çok sevdim, alýþ.

Ben seni sevdim, sevdim, valla.
Þimdi sor, adýmý unutmuþ olsan bile,
Benim cevabým hep ayný olacak:
"Sevdim seni, sevdim, ölürcesine."

Halil Kumcu
12 Aralýk 2024 / Perþembe / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: