Hêviyê

Çiyayên dilê min, bahozên bêhnê giran
Tarîtiyekê kûr de, tenê û bêkesan
Baran dibare, lê agirê dilê min nemire
Ronahîyek digerim, kulîlkên hêviyê
Goliyên çavên min, baranê bi xwînê digirin
Bahoz dixe perdeyê ji ser vê dilê þîn
Çemê xemgîn diherike, bi dengê kulîlkên mirî
Ez li benda sibê me, roj bi xwe bê ji min re mirî..

Ronahîyek digerim, kulîlkên hêviyê
Di vê tarîtiyê de, ez digerim xwe bi xwe
Di her qalikê de, di her kulîlkê de
Ji bo vê canê bêzar, ji bo vê dilê birîn
Ez digerim dermanek, ji bo vê jiyanê bê wate..

Ronahîyek digerim, kulîlkên hêviyê
Her çendî bahoz bibe jî, ez ê rahim
Her çendî tariti be jî, ez ê bihêlim
Çimkî di dilê min de, hêviyek heye zindî
Ew hêvî, rojekê dê vê taritiyê biþikîne.

Sosyal Medyada Paylaşın: