Benim adım Abdülmelik

Asýrlarý aþan esaret,
Zülüm ile var olan cesaret.
Aptal, aptal tohumum, ben ezilmem,
Çeliðim, ben bükülmem,
Derindir köklerim, sökülmem!
Ey aptal, ben diz çökmem.

Kalemim keskin, kýlýcým keskin,
Her isim çizilir, her baþ kesilir.
Ey aptal, diz çökmem!
Yüzümdeki hüzün, gözlerimdeki ateþ,
Korkusuzca yürürüm, her adým bir destan.

Zincirlerimi kýrarým,
Karanlýklarýmý aydýnlatýrým.
Her defa düþsem de,
Yeniden kalkarým, dimdik ayakta,
Özgürlüðüm için savaþýrým,
Sevdamla büyütürüm hayallerimi.

Sýrtýmda bir yük, ama yüküm gurur,
Gözlerimdeki ýþýk, karanlýða inat bir nur.
Kalktýkça yükseðe, köklerim derin,
Her darbede daha da güçlenir benim serin.

Asýrlarýn yükü, belimi bükemez,
Korkularým, cesaretimle söner.
Yüreðimde bir ateþ, sönmez bu yangýn,
Her engeli aþarým, bu benim yoldaþým.

Haykýrýrým göklere, özgürlük türküsü,
Sözlerimden fýþkýrýr, direniþin sesi.
Zalimlerin zulmü, geçici bir rüzgar,
Benim inancým, bir dað gibi dimdik ve sabit.

Gözlerimdeki özlem, umut dolu bir deniz,
Her dalgaya karþý, ben yüzmeye hazýrým.
Dizlerim yere çökmez, ruhum asla yýkýlmaz,
Bu kalp, özgürlük için atar,
Her nefesimle, haykýrýrým: "Yaþasýn hürriyet!"

Asýrlarý aþan esaret,
Zülüm ile var olan cesaret,
Bir avuç toprak, bir yudum su,
Sevdamý besler, vataným benim her þeyim.

Kölelik zincirleri, asla baðlayamaz beni,
Her düþüþümde, yeniden doðarým,
Her yaralanýþýmda, daha da güçlenirim.
Ben, bu topraklarýn evladý,
Bir daha asla diz çökmem,
Bu kalp, özgürlük için atar,
Her adýmýmda, zaferi yazar,
Benim adým Abdülmelik.

Sosyal Medyada Paylaşın: