Þevê li ber çemê Þilan xwe da, Rojekê herî xweþ bi dehan pîr da. Dilê wê bi þev û rojê reng da, Navê Þilan li ser dilê wê teng da.
Þilan, çiya û çemên xwe dizîne, Xweþik û dilovan bi bîr tîne. Gelê kur û kal di nav xwe de rûn in, Þilan, bi xwe re dilê her kes þîn in.
Rojekê bê te bi xewnekê veqetîne, Þilan, bi hêviyê li ser rûyê çiyayê tîne. Li gor daxwaza dilê wê, bi bêrûmetî tîne, Þilan, bi navê xwe di nav dilên her kes de mezin tîne.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fırat sevkari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.