ANLATAMIYORUM

"Sözün bittiði yerde, susmak en aðýr kelimedir."
"Boþluðun dilini bilmeyen, sessizliði anlayamaz."

Hangi kelime anlatýr,
Bir nefesin yürekte býraktýðý yükü?
Sessiz bir çýðlýk gibi,
Gözlerden dökülmeyen yaþlarý?
Hangi yol var,
Ýçimde açýlan bu derin uçuruma çýkan?
Bir adým daha atsam,
Belki dokunacaðým yokluðun kendisine.
Oysa susuyorum,
Çünkü her sözcük eksik,
Her mýsra yarým kalýr,
Görünmeyen yaralara deðdiðinde.
Bir yer daha var belki,
Sessizliðin bile anlam bulduðu,
Oraya da varacaðým bir gün,
Ama þimdi… Anlatamýyorum.
Bir rüzgârýn sesi gibi,
Hafifçe dokunuyor acý,
Ne tam geçiyor,
Ne de tam kalýyor yerinde.
Bir yanký dolanýyor içimde,
Sanki birisi,
Çok uzakta,
Benim cümlelerimi tamamlýyor sessizce.
Elini uzatsan tutacak gibiyim,
Ama boþluk sarýyor parmak uçlarýmý,
Sanki,
O yer, buradan bir nefes uzakta.
Ve yine susuyorum,
Çünkü kelimeler ýsrarla yetmiyor,
Koca bir boþluðu tarif etmek için,
Daha fazla anlatamýyorum.
Halil Kumcu
28 Kasým 2024 / Perþembe / Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: